Æskan - 01.01.1988, Síða 8

„Lagði marga
stráka í sjómanni“
Opnuviðtalið - Rætt við Önnu Margréti Jónsdóttur fegurðardrottningu
íslendingar eru þjóð á heimsmæli-
kvarða. Það verður ekki annað sagt.
Við erum hamingjusamasta þjóð í
heimi, eigum sterkasta mann jarðar,
skákmenn okkar haja unnið til heims-
meistaratignar - og við eigum Jalleg-
ustu konurnar. Þá er ekki miðað við
íbúajfjölda heldur ótvíræða Jorystu á
Jyrrgreindum sviðum! Við berum aj í
ajlraunum, Jegurð og hugviti - og því
ekki að ástæðulausu að hróður íslend-
inga hejur Jarið víða.
Fyrir ári birtum við viðtal við Hólm-
Jríði Karlsdóttur sem þá hajði nýlega
látið aj hendi titilinn Jegursta kona
heims (Miss World). Nú hejur önnur ís-
lensk stúlka náð Jrábærum árangri í
þessari sömu keppni. Hún heitir Anna
Margrét Jónsdóttir og hreppti 3. sæti
þegar keppnin Jór Jram í nóvember sl.
Hún er nú í opnuviðtali Æskunnar.
„Spring líkt og blaðra“ H
Anna Margrét er 21 árs Reykvíkingur,
fædd 13. maí 1966. Hún er uppalin í
8
Smáíbúðahverfmu og í Breiðholti. Hún
gekk í Fellaskóla og fór svo í Fjölbrauta-
skólann í Breiðholti. Hún á aðeins eftir
að ljúka tveim önnum til að verða stúd-
ent. Hún tók sér hlé frá námi fyrir ári og
starfar nú sem flugfreyja hjá Flugleiðum.
Anna Margrét segir að líklega hafi for-
lögin rekið sig til að taka þátt í fegurð-
arsamkeppni og verða flugfreyja, hún
hafi ætlað sér að verða læknir eða eitt-
hvað í þeim dúr þegar hún var lítil
stelpa. Þegar nær dró unglingsárunum
ætlaði hún sér að verða arkitekt. Með
það í huga valdi hún tæknibraut á bók-
námssviði í Fjölbrautaskólanum í Breið-
holti. En nú er hún orðin afhuga því að
verða arkitekt og kann vel við sig í flug-
frey j ubúningnum.
„Ég held ég hafi verið ósköp venjuleg
stelpa,“ segir Anna Margrét þegar hún
rifjar upp æskuárin. „Ég hafði svipuð
áhugamál og jafnöldrur mínar og lék mér
mikið við þær. En svo þegar leið nær
unglingsárunum fór ég að láta meira að
mér kveða. Auðvelt var að hleypa mér
upp og strákarnir notfærðu sér það. Ég
rétti þeim oft hnefann ef þeir höfðu unn-
ið til þess og slóst við þá. Ég hafði þá
marga undir enda var ég nokkru hærri en
flestir þeirra. Ég man líka að einu sinni
lagði ég þá alla í keppni í sjómanni. Þetta
breyttist svo þegar við vorum orðin 13
eða 14 ára. Þá uxu þeir mér yfir höfuð og
vöðvarnir gildnuðu og ég réð ekki lengur
við þá.“
Anna Margrét tók mikinn þátt í félags-
störfum í Fellaskóla. Hún sat m.a. í
nemendaráði. Krakkarnir kusu hana því
að hún hafði ákveðnar skoðanir á félags-
málunum og lét í sér heyra. Hún var að
sögn alltaf tilbúin til að láta að sér kveða
ef henni fannst eitthvað mætti betur fara.
- Þú ert sannkallað naut; hefur mikið
skap.
„Já, því er ekki að leyna. Ég á reyndar
gott með að umbera fólk en það má segja
að ég verði verulega reið þegar ég reið-
ist. Reiðin er dálítinn tíma að krauma í
mér en svo spring ég líkt og blaðra sem
smám saman hefur verið að fyllast af
lofti.“
- Hvað gerðirðu fleira á unglingsárun-
um en að slást við stráka og ybba gogg á
nemendaráðsfundum?
„Ég æfði handknattleik með 4., 3., og
2. flokki Víkings. Ég lagði svo skóna á
hilluna 15 ára. Þá var ég farin að sýna
mikið með módelsamtökum. Það fór
ekki saman að æfa handbolta og sýna á
kvöldin. Núna sýni ég með MódeU ’79.“
Pjóðbúningurinn ■
hallærislegur ■
Talið berst næst að keppninni um
Ungfrú heim. Ég spyr Önnu Margréti
hvort hún hafi gert sér miklar vonir fyr-
irfram?
„Nei, engar sérstakar. Það er regla hjá
mér að búast ekki við of miklu. Það er
frekar að ég geti orðið svartsýn þegar
mikið mæðir á mér. Ef maður temur sér
að búast ekki við of miklu verður maður
fyrir færri vonbrigðum í lífinu en ella.
Það eina, sem ég batt vonir við, var að
komast í 12 manna hópinn svo að fólkið
heima gæti séð mig á Stöð 2. 78 fallegar

ÆSKAN