Æskan - 01.01.1988, Blaðsíða 32

Stefnumótið
Unglingasaga eftir Eðvarð Ingólfsson
Svenna ílnnst hann hafa setið heila eilífð
í herberginu og horft út um gluggann
þegar Doddi birtist.
- Hvað er að? spyr Doddi eins og asni
- sakleysið uppmálað. Hann stígur var-
lega tvö skref inn í herbergið og stað-
næmist.
Svenni segir ekki orð og horfir áfram
út um gluggann. Hann veit ekki hvort
hann á að öskra eða gráta af bræði. Líf
hans er í rúst. Doddi er ekki frændi hans
lengur, - hann hatar hann.
- Ætlarðu ekki að svara mér? spyr
Doddi ráðvilltur og stendur í sömu spor-
um eins og hann vogi sér ekki nær.
Hann veit trúlega upp á sig skömm-
ina.
- Ég er bara að horfa út, svarar
Svenni og finnst rödd sín hljóma undar-
lega.
Doddi veit líklega betur.
- Hún er að spyrja eftir þér, segir
hann varfærnislega.
- Hver?
- Nú, Agnes. Hver önnur?
- Hvað vantar hana?
- Vantar hana? Þú spyr eins og fáráð-
lingur. Bauðst þú henni ekki hingað?
Spyrðu hana sjálfur.
- Ég gat ekki betur séð áðan en þú
hefði meiri áhuga á henni en ég. Þú ætl-
aðir að gleypa hana. Hvernig datt þér í
hug að bjóða henni upp þegar við vorum
að tala saman?
- Góði, láttu ekki svona. Hún bíður!
Doddi reynir greinilega að gera lítið úr
öllu. Hann er vandræðalegur.
Hugur Svenna er á fleygiferð. Hann
veit varla hvað hann á að taka til bragðs.
Ekki getur hann horft út um gluggann
til eilíðar. Á hann að þora fram? Sér
Agnes þá ekki strax á honum að hann
var í fýlu?
Nei, hann verður að fara fram. Doddi
er vís með að segja krökkunum frá því
52
að hann sé í fýlu og þau myndu hlæja að
honum. Agnes yrði móðguð ef hann tal-
aði ekkert meira við hana og ryki
kannski út. Hann er sá eini sem hún
kannast eitthvað við í veislunni.
En Dodda verður síður en svo fyrir-
gefið í bráð! Hann fær að vita síðar hvar
Davíð keypti ölið. Svenni sendir honum
ljótt augnaráð um leið og hann gengur
fram hjá honum.
- Þú bara hvarfst? segir Agnes bæði
glaðlega og ásakandi þegar hún sér hann
aftur. Ég hélt að þú værir farinn.
Svenni er fremur vandræðalegur og
lætur sig falla niður í stól gegnt henni.
- Ég. . . ég fór að skoða nýtt forrit í
tölvunni hjá Dodda á meðan þið dönsuð-
uð.
- Varstu nokkuð spældur yfir því að
ég dansaði við frænda þinn? spyr hún
blátt áfram.
Hann verður alveg eins og kleina, veit
varla hverju hann á að svara. Hún hefur
þá séð í gegnum hann.
Hann hristir höfuðið.
- Nei. . nei.
Hún skiptir sem betur fer um um-
ræðuefni og spyr Svenna um systur
hans, sem er jafngömul henni og líka í
handboltanum.
Annað veifið bjóða krakkar sér sæti
við hliðina á þeim og blanda sér í samtal
þeirra. Svenni er ekki hrifinn af því.
Hann vill að þau Agnes fái að vera í friði.
Stundum eru þau ein og þá kjaftar á
þeim hver tuska. Doddi heldur sig í
mátulegri fjarlægð frá þeim. Líka eins
gott fyrir hann.
Þegar þau hafa setið í eina og hálfa
klukkustund stendur Agnes upp og seg-
ist þurfa að fara, hún hafi lofað systur
sinni fyrir mörgum dögum að passa fyrir
hana, - löngu áður en hún vissi af því að
Svenni kæmi í bæinn.
- Geturðu alls ekki verið lengur? spyr
Svenni miður sín. Honum finnst að þau
séu rétt byrjuð að kynnast. Hann hefði
gjarnan viljað dansa einn rólegan dans
við hana. Vita hvar hann hefði hana!
- Nei, ég get ekki svikið hana, segir
Agnes í þeim tóni að henni þyki líka
leiðinlegt að þurfa að fara.
- En þú mátt koma með mér ef þú
vilt, bætir hún við og gengur í átt að dyr-
unum.
- Hvort ég geri, segir hann óðamála
og hjartað tekur viðbragð.
Litlu seinna sitja þau í Leið 11. Stefn-
an er tekin niður á Grensásveg.
ÆSKAN