Æskan - 01.03.1988, Síða 46

Forn dæmisaga
Þrjú skynsamleg ráð
Frá Bandalagi kvenna í Reykjavík
Eitt sinn gekk maður um garðinn
sinn og var mjög ánægður. Allt í einu
tók hann eftir ofurlitlum fugli sem
hafði fest sig í snöru. Maðurinn tók
fuglinn úr snörunni og ætlaði að fara
með hann inn í húsið. En áður en
hann komst inn fór fuglinn að tala og
sagði:
„Gefðu mér frelsið aftur, góði
maður. Þú getur ekki haft neina
ánægju af að halda mér. Hvaða gagn
heldurðu að þú hafír af að loka mig
inni í fuglabúri? Þú hefur enga
ánægju af að horfa á mig því að ég er
ekki fallegur, fjaðrir mínar eru mjög
ósélegar. Ég get ekki á neinn hátt
stytt þér stundir því að ég hef enga
söngrödd eins og söngfuglar. Og til
saðningar er ég þér ekki að neinu
gagni þar sem ég er svo lítill að það
munar þig engu þó að þú ætir mig.
En ef þú sleppir mér get ég gefíð þér
þrjú skynsamleg ráð sem þú getur
haft gagn af meðan þú lifir.“
Maðurinn horfði undrandi á fugl-
inn og sagði:
„Þú segir líklega satt. Fallegur
ertu ekki og ætilegur ertu ekki held-
ur. Það væri varla ómaksins vert að
opna munninn fyrir svo lítinn bita.
Og fyrst þú getur ekki sungið mun
ég litla ánægju hafa af þér. Þá er best
að þú látir mig heyra þessi þrjú skyn-
samlegu ráð. Ef þau eru góð skal ég
sleppa þér.“
Þá sagði fuglinn:
„Þú skalt ekki ergja þig yfir því
sem hefur gerst og ekki er hægt að
breyta. Óskaðu ekki neins sem ekki
er hægt að uppfylla. Og reyndu ekki
að ná því sem þú veist að ómögulegt
er að fá.“
Þá segir maðurinn:
„Þetta eru skynsamleg ráð sem þú
46i
hefur kennt mér. Jæja! Þá skaltu fá
frelsi þitt aftur.“
Og hann opnaði höndina sent hélt
á fuglinum og hann flaug.
En á meðan maðurinn var að
hugsa um það sem fuglinn hafði sagt
heyrði hann hvellan hlátur uppi í tré
yfir höfði sér. Það var fuglinn sem
sat uppi í trénu hlæjandi og horfði
niður á manninn.
„Þú ert líklega að hlæja af gleði yf-
ir því að vera orðinn frjáls aftur,“
sagði maðurinn.
„Að nokkru leyti,“ sagði fuglinn.
„En meira þó að heimsku mannanna.
Þið eruð heimskir þó að þið haldið að
þið séuð vitrari en nokkur önnur dýr
jarðarinnar. Ef þú hefðir verið kænn,
bara ofurlítið kænni en ég, hefðir þú
nú verið með allra ríkustu mönnum
jarðarinnar.“
„Hvernig hefði það getað orðið?“
spurði maðurinn undrandi.
„Það hefði orðið ef þú hefðir ekki
látið mig lausan,“ sagði fuglinn, ,>þVI
að nú get ég sagt þér að innan í mer
er gimsteinn sem er stærri en nokk'
urt hænuegg.“
Maðurinn varð svo steinhissa a
hann stóð um stund og glápti á fugl'
inn. Hann reif hár sitt í reiði og var
nærri viti sínu fjær. En svo áttað1
hann sig og sagði í mildum og lok^'
andi tón:
„Kæri litli fugl. Nú heldur þú at
þú sért ákaflega hamingjusamur a
því að þú ert frjáls. En þú heiul
gleymt snörunni sem þú festir þi8 1
áðan og þú hugsar ekki um þær h#ú'
ur sem alls staðar bíða þín. Þú veísl
kannski ekki að sumarið er nú brao
um á enda og á eftir því kemur vettú
og þá frýs vatn í öllum lækjum svo a
þú færð ekki dropa að drekka. 0g ‘1
ökrunum nærðu ekki í eitt einas1*1
fræ til að sefa hungur þitt. Að enu
ingu deyrðu úr kulda. En sjáðu
til. Ég vil bjarga þér úr þessari ney
fÆSKAH