Æskan - 01.02.1992, Side 13

Einu sinni var snjókarl.
Hann var búinn til af
strák sem hét Kalli. Það
var alltaf verið að upp-
nefna hann Kalla kanínu.
Eitt kvöldið lifnaði snjókarlinn
við. Kalli leit út um gluggann og
sá hann. Þá fór hann út og til
allra hinna lifandi snjókarlanna
og fór að leika sér við þá. Hann
fór fljúgandi upp á fjall sem heit
ir Kubburinn. Og þar héldu þei
snjókarlaball.
En norn kom og eyðilagði
snjókarlaveisluna. Og svo tók
hún einn snjókarlinn, fór heim
til sín og brenndi hann en aö-
eins höndina. Snjókarlinn flaug
til baka og Kalli lagaði höndina.
Svo fóru þeir heim að sofa.
En daginn eftir flaug fugl á
rúðuna. Kalli setti hann í kassa.
Svo stækkaði fuglinn um nótt-
ina. Hann flaug upp á Kubb með
Kalla.
Kalli hélt upp á afmæli fyrir
fuglinn. Hann bakaði köku og
brauð handa fuglinum.
Svo lifnaði annar snjókarl við.
Hann var vondur. Hann hét
Pikki og fór með Kalla til Græn-
lands. Þar fóru þeir inn í snjóhús
SNJO
KARUNN
eftir Hrönn Arnardóttur ojg
Salvöru Kristjándóttur sjö ara.
til Grænlendinganna. Þar bráðn-
aði Pikki.
Nú var Kalli í vanda. Hvernig
átti hann að komast til íslands?
Hann fór út á ísjaka og reri í átt
til íslands. Hann fékk lánaðan
þykkan trefil og úlpu.
Snæfinnur Snorri vinur hans
kom og hjálpaði honum. Hann
synti með hann á land. Snæfinn-
ur ætlaði að eiga heima hjá hon-
um. Hann átti heima í polli hjá
snjókörlunum uppi á Kubbinum
og lifði lengi og vel með stóra
fuglinum.
Þegar upp á Kubb var komið
voru snjókarlarnir að lesa Æsk-
uná og þá lifnuðu allar teikni-
myndapersónurnar við. Þær fóm
til snjókarlanna og ætluðu að
vera vinir þeirra. Þau stofnuðu
snjókarlabyggð.
I snjókarlabyggðinni voru tólf
snjókarlar sem hétu Stína snjó-
karlastelpa og Reynir snjókarla-
strákur og Ævar vinur Reynis,
Pétur, Snæfinna snjókerling, Fía
snjóstelpa, Stjarna, Högni, Lísa,
Helga, Doppa og Siggi, snjókarl-
inn hans Kalla.
Kalli ætlaði að eiga heima hjá
snjókörlunum í Kubbalandi þar
sem alltaf var kalt. Til þess aö
frjósa ekki í hel fór hann til góðu
dísarinnar. Dísin lét hann fá
kókó-mjólk með töfraefni. Hann
drakk mjólkina og eftir það var
honum alltaf heitt.
Þar bjó hann til æviloka með
selnum Sæfinni Snorra, fuglin-
um Þresti, snjókörlunum tólf og
dísinni góðu. Þau sáu Pikka
aldrei aftur og enginn kallaði
hann Kalla kanínu því að eng-
inn vissi um Kubbaland. Þar lifði
hann í þúsund ár oq var aldrei
kalt.
Og snjókarlarnir héldu alltaf
snjókarlaball án þess að Pikki
eða vonda nomin kæmu og eyði-
legðu það.
(Höfundar, tvœr sjö ára telpur á
ísafiröi, hlutu aukaverölaun fyrir
söguna í smásagnakeppninni 1991)
Æ S K A N 13