Æskan - 01.06.1992, Síða 36

• • •
RÉTTU MEGIN FRAM ÚR
Herra Björn var ljúfur og
góður skógar-björn - nema
fyrst á morgnana. Þd var
hann með ónot við frú
Birnu og nöldraði við
bjarnar-ungana sína.
Stundum urraði hann á
sjdlfan sig!
Þegar leið á daginn þótti
honum miður að hafa ver-
ið skap-stirður.
- Mér finnst leitt að hafa
ónotast við þig! sagði
hann við konu sína.
- Mér gremst að hafa
nöldrað í ykkur, sagði
hann við börn sín.
- Við ldtum það ekki á
okkur fá! svöruðu þau
jafnan.
Einn daginn bætti frú
Birna við:
- Líklega hefur þú farið
öfugu megin fram úr rúm-
inu í morgun!
- Hvernig getur það ver-
ið? hugsaði herra Björn. Ég
hef alla tíð farið sömu
megin fram úr...
Herra Björn velti lengi
vöngum yfir þessu. Þegar
leið á daginn var honum
orðið ljóst að hann hafði
ávallt verið viðskota-illur
á morgnana. Og um
kvöldið, þegar hann fór í
rúmið, þóttist hann skilja
hver ástæðan væri.
Þess vegna fór herra
Björn ekki fram úr rúminu
sín megin næsta dag.
Hann velti sér rösklega yfir
á hina hliðina - og skall á
gólfið með háum dynk.
Frú Birna og litlu bangs-
arnir voru viss um að
hann yrði afar geð-stirður
þennan morgun.
En herra Björn kom nið-
ur stigann brosandi út að
eyrum!
- Hvað er að sjá! hróp-
aði kona hans. Þú brosir!!
- Ég veit það! sagði herra
Björn hlæjandi. Eg komst
að því að ranga hliðin á
rúminu er rétta hliðin mín!
Það var erfitt fyrir frú
Birnu að botna í þessari
speki - og litlu böngsun-
um datt ekki í hug að
reyna að skilja föður sinn!
Þeim nægði að vita að frá
þessum degi var herra
Björn ljúfur og góður frá
morgni til kvölds!
4 0 Æ S K A N