Skírnir - 01.08.1920, Qupperneq 47

SkirnirJ
Kapp og met.
205
beztu vitund. SkýrBlan yrði því næst biit á prenti. Mór virSist
eðlilegaBt aS skýrslur um öll þau verk er að landbúnaSi lúta væru
birtar annaS hvort í BúuaSarritinu eða Frey, en um þau störf er
sjávarútvegi heyra, þá væru skýrsluruar birtar í Ægi, en öllum blöð-
um frjálst aS taka þær upp. MeS þessum hætti lsæmi það smám-
sainan fram í dagsijósið, hverjir væru mestir afreksmenn í hverju
starfiuu. Og það væri rótt aS birta skýrslu um slíkt próf, þó að
feyndur hefði ekki farið fram úr eða jafnast alveg við þá sem áð-
ur hefðu reynt sig, því að það er alt af sæmd að vera næst beztur,
°g misjafnar aðstæður gætu valdið, að einu varð öðrum fremri. Það
væri sórstaklega æskilegt að hafa skýrslu um mestu afrek í hverri
syslu landsins í þeim verkum sem prófuð væru þannig, því að
Það mundi vel fallið til að vekja kapp. Þegar svo með þessum
hætti væru fundnir uokkrir mestu afreksmennirnir við eitthvert
starf, þá væri mjög mikilsvert að koma á sórstöku kappmóti með
þeim og láta þá reyna sig þar sem aðstæðunar væru eins fyrir
aha. Jafnframt væri þá aðferð hvers þeirra raunsökuð nákvæmlega
1 öllum atriðum og gerð um það skýrsla. Einmitt slíkir menn
væru mesti fengur fyrir vinnurannsóknir. Mór virðist að rfkið
ætti, beiulínis eða óbeinlíuis, að kosta slík kappmót, þ. e. annað
hvort veita beint fó til þess á fjárlögum eða veita Búnaðarfólaginu
eða Fiskifólaginu fó til þess. Met sem unnin væru þannig á opin-
beru kappmóti væru auðvitað f mestum heiðri höfð, vegna þess að
þar væri tryggingin mest fyrir því, að alt væri vel athugað og
rett hermt. En hitt yrði þó að vera byrjunin og undirstaðan, að
einstakir menn lótu prófa sig, hver þar sem hann dveldi, og
það væri alt af mikils virði að fá þó svo góðar heim-
ildlr fyrir því hvað afrekað er á hverju sviði, í stað þess, að
1111 er það alt lauslegar getgátur, sem lítið er á að byggja. — Sjálf-
®agt mundu smám saman rísa upp áhugamenn, er hótu verðlaunum
nverjum þeim sem færi fram úr öðrum í þeim störfum sem met
væru komin í, og það væri hitis vegar mjög vel til fallið, að ríkið
jegði eitthvað til slíkra verðlauna, sérstaklega verðlaun fyrir met er
kæmi við opinbert kappmót.
Þá er að líta á þau störf sem vel eru fallin til að hafa um
hönd á almennum íþróttamótum. Ei’tt slíkt stavf er slátturinu, og
av° sem kunnugt er, þá hcfir á sfðustu áium kappsláttur farið
tam á nokkrum stöðum hór á laudi. Margt ber til þess, að slátt-
’ finn ætti að geta orSið eiuhver hin vinsælasta fþrótt. Hann er
þokkalegt, holt og skemtilegt starf, og getur þroskað allan líkamann,
, er að farið. Til aS verða góður sláttumaöur þarf mikla
kstundun og iSkun, og það er beinlínis fögur sjón að sjá vel vax-
lnn °g slyngan sláttumann slá á grænum teig f góðu veSri.
Það er og sannast að segja, að eg hefi ekki í annan tíma sóð
a’uga áhorfenda á kappleik hór á landi meiri, en á þeim kapp-
8 attumótum, sem eg hefi veriS á. Það er skiljanlegt. Menn hafa
na®i Því meiri áhuga á að sjá afrek í einhverri list, sem þeir
8kuja hana betur, en menn skilja það bezt sem þeir jafnframt iðka