Skírnir - 01.08.1920, Síða 62

220
(Siðgæðið og útsýniö inn á eilífðarlandið11.
[Skirnir
8em svona hugsa og tala, vera nokkuð linur á því að hjálpa bin-
um mönnunum, sem ganga með Tómasar eðlið í sál sinni og geta
ekki látið telja sig með þeim sœlu mönnum, sem trúa. þótt þeir
sjái ekki. Einkum beini eg þessu til prestanna — með vinsemd
og bróðurhug«.
Hvers vegna segir hr. E. H. K. þetta, ef hann ætlast ekki til
að þeir sem trúa á annað líf fari líka að snúa Tómásunum og afla
sór þeirra gagna sem til þess þarf? Þegar oss þykir einhver of
linur a því að hjálpa öðrum, þá mundi það vera af því að vór
ætlumst til meiri hjálpar af honum. Þessu er beint til slíkra
manna alment, en síðan einkum til prestanna. — Hafi hr. E. H-
K. ekki meint það sem þessi orð hans, og raunar mörg önnur í
sömu átt, gefa í skyn, þá er það ekki mér að kenna.
Höf. furðar á því að mór skyldi verða undariega þungt un>
andardráttinn, er eg las erindið um »mikilvægasta málefnið f heimi4,
og hann virðist ekki hafa fundið hvað það var, sem eg hafði sór*
staklega út á það að setja, en eg hefi sagt það svo sk/rt, að eg
ætla ekki að endurtaka það, en biðja menn að lesa það á sínuna
stað í ritfregn minni (Skírnir 1920. bls. 54—55).
Að hinu verð eg að víkja, hvernig hann fer með dæmi, sem eg
tók til að skýra það, um hvað er að velja, þegar því er haldið að
oss, að vór eigum að haga lífi voru eftir þvf sem framliðnir menn
segja á miðilfundum um það, hvað holt só eða óholt fyrir velferð vora
i öðrum heimi.
Eg sagði: »Gerum nú ráð fyrir að fregnir bærust frá rnörgum
framliðnum mönnum um það, að t. d. eitthvert neyzlumeðal, sero menn
alment neyta hér, væri óholt fyrir framtfð voru í öðrum heimi. Þessar
fregnir væru eftir vaudlega prófum taldar óbrjálaðar af miðilsin8
hálfu. Eigum vér þá undir eins að taka þær gildar og haga osa
þar eftir ?
Ef vór gerum það, þá verður það að vera í trausti til óskeikul-
leiks þeirra, sem sambaudið er við hinumegin. Yór erum þá bun-
ir að kasta vísindakuflinum og lifum f trú en ekki skoðun.
Slfkt tel eg hverjum manni frjálst, að því er til sjálfs hans
kemur. En eg tel hitt jafnfrjalst, að krefjast annarar prófunar,
áður en þetta neyzlumeða) verður bannfært, svo að eg haldi mei
við dæmið, er eg tók. Eg mundi vilja lata beztu vísindamenn
hórna megin prófa svo vandlega sem unt er áhrif þessa neyzlumeð'
als á andlega og lfkamlega heilbirgði manna. Reynist það oo ■
og styrkjandi fyrir andlega og líkamlega heilbrigði manna hór, þa
tel eg sjálfsagt að halda áfram að neyta þess, hvað sem þeir segja
hinumegin, því að eg trúi því ekki fyr en eg tek á, að það, sem
skilar mór andlega heilbrigðum á lífsins land, geti reynst m0r
skaðlegt þar, eða mundi sjálf andleg heilbriðgin vera þar skaðleg