Valsblaðið - 24.12.1970, Page 19

VALSBLAÐIÐ
17
Frímann llclfiason:
„Okkur vantar þjálfara-
ráð — og fleiri velli“
scqir Karl Jcppcscn, fyrrv.
forni. hnaítspi/rnudci 1 dnr
Karl Jeppesen,
fyrrv. form. knattspyrnud.
•— Ert þú ánægður með árangur-
inn hjá flokknum yfirleitt?
— Ég gerði mér vonir um að fá
ennþá betri útkomu, en ég er samt
ánægður með það, hún er hlutfalls-
lega betri en í fyrra, við unnum núna
9 mót en 6 í fyrra. Að því leyti er
ég ánægður, en það má alltaf gera
betur, og hefði eflaust mátt gera
betur í sumar með meira aðhaldi.
Nú er ég ekki að segja að þjálfar-
arnir hafi ekki staðið í sínu stykki,
heldur hitt að stjórn deildarinnar
hefði getað aðstoðað betur við þjálf-
unina.
— Hvað væri það helzt utan-
vallar, sem hægt væri að gera, til
þess að ná betri árangri?
— Ég held að það væri ákaflega
mikilvægt, að auka enn þessa fundi,
sem við höfum verið með, auka fé-
lagsstarf drengjanna. Að vísu er
margt, sem glepur unga manninn í
dag, en við þurfum að auka þetta
félagslíf meðal drengjanna, og það
gefur ekki minni árangur heldur en
margar æfingar, að stunda félags-
lífið og kynnast hver öðrum. Allir
þurfa að þekkjast vel, sem eiga að
leika saman í flokksliði, og það ger-
ist ekki nóg á æfingum, þeir þurfa
að koma saman í annan tíma og
spjalla saman, um daginn og veg-
inn og fótboltann. Þessvegna vil ég
segja að fundir, sem við höfum verið
að reyna að koma á, eru alveg nauð-
synlegir, og það er eflaust margt
fleira, sem mætti gera til að bæta
árangurinn.
— Hvað segir þú um að gert verði
meira að því að safna saman flokk-
um uppi í Skíðaskála Vals að sumr-
inu til og í annan tíma?
— Þetta ræddum við oft á stjórn-
arfundum á s.l. keppnistímabili, en
það er nú orðið svo með þessi mót
sem við tökum þátt í, að þau eru
orðin svo mörg og leikirnir margir,
og margir þeirra fara fram um helg-
ar, að tími er lítill sem enginn, eða
svo var það á s.l. sumri, en þá var
nú óvenjumikið um að vera. Kapp-
leikjabókin kom ekki út fyrr en seint
og síðarmeir, svo ekki var hægt að
styðjast við hana um skipulag á
ferðum flokkanna milli móta og
leikja.
Ég held að það væri ákaflega
mikill fengur að fara með drengina
þangað uppeftir og notfæra sér þann
stað.
Við ætluðum að fara með fimmta
flokk uppeftir, en það var ekki hægt
að koma því við, vegna leikja hjá
drengjunum, leikir um allar helgar.
— Mundir þú telja hyggilegt að
endurskoða mótafyrirkomulag í
yngri flokkunum fyrir Reykjavík og
landið allt?
— Ég held það vafalaust, þó að ég
hafi ekki lagt það nákvæmlega nið-
ur fyrir mér. Meðan drengirnir
þurfa að leika 20 til 30 leiki á þessu
stutta sumri okkar, segir það sig
sjálft, að um tíma til annarra starfa
er ekki að ræða. Aðalatriðið er ekki
að keppa, það verður að æfa dreng-
ina og kenna þeim listir leiksins, og
það er ekki tími til þess þegar alltaf
er verið að keppa. Við þurfum því
að skipuleggja þessi mót öðruvísi en
verið hefur, ekki sízt vegna þess að
félögunum fjölgar stöðugt.
Eftir reynslu okkar af Laugavatni,
álít ég, að það sé staður, sem við
þurfum að nota okkur. Fara þangað
með alla flokka, og vera þar lengur
en s.l. sumar, ekki minna en viku.
Þar kemur félagslega kynningin.
— Er eitthvað í aðstöðunni hjá
okkur að Hlíðarenda, sem gæti verið
betra og hvað væri það helzt?
— Vellirnir okkar eru of fáir til
þess að hægt sé að koma öllum flokk-
unum fyrir á eðlilegum tíma, eða
þannig reyndist okkur það, þegar við
byrjuðum í júní s.l. Þetta lagaðist,
þegar grasvöllurinn kom í gagn, en
þá vaknar spurningin, hvort hann
sé ekki ofnotaður og það sé orsök-
in fyrir ástandi hans nú.
í rauninni þarf ekki svona stóra
velli, dálitlir skikar og blettir koma
í góðar þarfir eins og t. d. blettur-
inn við heimkeyrsluna.
Þá vantar nokkurskonar þjálfara-
ráð, sem gæfi meira samband milli
þjálfaranna og stjórnarinnar. Þetta
átti að reyna í sumar, en það rann
út í sandinn, en reglulegir fundir
þessara aðila gætu hjálpað.
— Var þetta meira verk en þú
bjóst við, Karl?
— Já, tvímælalaust, og krafðist
miklu meiri tíma en ég hafði gert
ráð fyrir. Þó svo að ég hafi verið
ákaflega heppinn með samstarfs-
menn, og það voru þeir, sem hafa
bjargað mér í gegnum þetta tíma-
bil. Formannsstarf í knattspyrnu-
deild Vals er það mikilvægt, að sá,
sem gegnir því, getur ekki haft
margt annað á sinni könnu. Fyrir
mig var þetta erfitt af þeim ástæð-
um, að ég vann víða, hafði ekki síma,
var bíllaus og því of margskiptur.
Ég gat því ekki tekizt á við þetta
eins og ég hefði viljað og óskað, og
harma ég það, en eins og fyrr sagði
hjálpuðu samstarfsmenn mínir vel
uppá sakirnar, bæði stjórnarmenn og
þjálfarar.
GuiVnnindur Frímannsson
formaður Handknattleiksdoildar.
„Okkur vantar fleira
starfsfólk“
scyir liuiYinundur
Fríni an n sson fo nn aiYu r
liandhnattlcilisdcildar
Það er ekki komið að tómum kof-
anum, þegar rætt er við Guðmund
Frímannsson hinn ötula formann
handknattleiksdeildarinnar og spurt
um starfsemi deildarinnar og hvað
framundan sé. Það er í sjálfu sér ekki
óvenjulegt að hitta fyrir unga menn
með ákveðnar skoðanir á hlutunum,
en það er öllu óvenjulegra, þegar
þeir hafa ákveðnar lausnir á vanda-
málunum á takteinum og það svo, að
engin leið er til annars en að fallast
á að þær séu réttar. Þannig fór að
minnsta kosti fyrir mér, þegar ég