Valsblaðið - 24.12.1970, Síða 35

VALSBLAÐIÐ
1x2
Getraunastarfsemin
38
or I fullum piMiii. Kii sguka |»arf
vorulwgsi lilui Vals i lioiiui. Kr
lipilið si Iwlsigsiiiii. .sliílkur ufí pilla,
ai> lirrila rwAuriuii, auka sókuiua
wfi rfla fjárlia;£ ilrililsiuusi wjf fw-
lagsiiis í lioilil. Ssiuilsiksi í sóku og
sigrum.
„Betra að vita börn sín
í íþróttum en á götunni^
.sw(/()ic jntu hjiínin Jón I»ór~
arinsson oi; («ii()íiiiif/ Úlufs-
dóttir.
ekki latti ég hann þess“, segir Jón og
brosir. „Ég þurfti raunar aldrei að
hvetja hann til þess, það kom aldrei
annað til mála hjá honum einhverra
hluta vegna“.
Nú var enginn Vals-dagur, þegar
þú varst leikmaður í Val Jón, hvað
finnst þér um þessa hugmynd ?
„Hún er afar snjöll. Hér gefst for-
eldrum og ýmsum gömlum félögum
tækifæri til að ná sambandi við félag-
ið og vel á minnzt, fyrst þú ert að
skrifa þetta fyrir Vals-blaðið, þá vil
ég taka fram, að það er þáttur í starf-
inu, sem alls ekki má hætta. Ég veit
af eigin reynslu og eins hef ég marg-
heyrt gamla Vals-menn tala um, hve
mikla ánægju þeir hafi af blaðinu.
Það hreinlega heldur fjölda manns í
tengslum við félagið. Það sama má
raunar segja um Vals-daginn. Það er
afar ánægjulegt, að koma hingað og
horfa á allt það sem hér fer fram,
hitta gamla kunningja og vini.
Ég hygg að flestir geti tekið undir
þessi orð okkar ágæta félaga og von-
umst sem fyrst eftir honum til starfa
fyrir Val, því menn með reynslu Jóns
eru ekki á hverju strái, en hverju fé-
lagi ómetanlegir. — S.dór.
Hvaða Valsmaður, sem kominn er
til vits og ára, þekkir ekki hinn sterka
bakvörð Vals í mörg ár, Jón Þórarins-
son. Hann var mættur á Vals-daginn
ásamt konu sinni Guðlaugu Ólafs-
dóttur, til að horfa á son þeirra
Sævar, leika með 5. fl. Vals gegn
Þrótti. „Ég verð að játa, að ég hef
ekki haft tök á að starfa jafn mikið
fyrir Val eftir að ég hætti að leika,
Jón 1‘órurinsson og Guðlaug Ólal'silóttir.
Guðmundur Jónsson og Fríða Halldórsdóttir.
stundum svo að manni þykir um of,
einkum þegar námið er annars vegar,
en við vitum líka að þessum tíma er
vel varið í hollar íþróttir.
Vals-dagurinn?
„IJann er að okkar mati ómissandi
þáttur í starfi félagsins. Við teljum
okkur hafa kynnzt félaginu betur en
ella með því að mæta hér á Vals-
daginn og fylgjast með því sem þar
fer fram. Hvað viðkemur uppeldislegu
gildi veru barna í íþróttum, fer það að
sjálfsögðu að mestu eftir leiðtogunum
og leiðbeinendum barnanna í íþróttun-
um auk þess félagsskapar sem börnin
lenda í. Við teljum hiklaust að hjá
Val sé þetta til sóma. Reynslan af veru
sonar okkar hér í Val hefur verið slík
að vart verður á betra kosið. Þetta
hefur verið mjög þroskandi fyrir hann
enda virðist hann hafa verið sérlega
heppinn með leiðbeinanda, sem ekki
virðist sjá eftir þeim mikla tíma, er
fer í leiðbeinandastarfið hjá honum.
Þú mátt hafa það eftir okkui' að við
séum ánægð með þau kynni, er við
höfum haft af félaginu vegna þátt-
töku sona okkar í stcrfum þess.
og ég hefði kosið,“ sagði Jón, er ég
spurði hann hvort hann væri hættur
öllum afskiftum af félaginu.
„Mann dreymir um að þar komi, að
maður hafi tíma til að starfa fyrir
Val, ef einhver not verða þá fyrir
mann.“
Farið þið oft á leiki, sem sonur ykk-
ar tekur þátt í?
„Já, við förum stöku sinnum eða
eins oft og við höfum tíma til og við
erum mjög ánægð að vita af syni okk-
ar í íþróttum, þeir leika sér þá ekki á
götunni á meðan“.
Nú eigið þið heima í Kópavogi, væri
ekki betra fyrir son ykkar að æfa
heldur með Breiðabliki?
„Eldri sonur okkar er í því félagi,
en sá yngri, sem þarna er að leika,
vildi fara í Val eins og pabbinn og