Valsblaðið - 24.12.1970, Page 40

38
VALSBLAÐIÐ
Sigurbjörg-
Pétursdóttir
fyrirliði í 2. fi.
kvenna
Val voru þau, að ég átti vinkonu,
sem var í Val, og sagði hún við mig
eitt sinn að ég skyldi bara koma og
reyna þetta, sem ég og gerði. Mér
þótti svo gaman að ég hélt áfram og
sé ekki eftir því.
Strax um veturinn fór ég að keppa
og var í marki. Það var nú ekki ætl-
un mín að fara í markið og ílendast
þar.
En það var einu sinni á æfingu
að það vildi engin af stelpunum fara
í mark, svo ég sagði sem svo að það
gerði ekkert til þótt ég reyndi það.
Þetta varð til þess að Þórarinn spyr
mig, hvort ég vilji ekki vera þar
áfram. Mér fannst þetta fjarstæðu-
kennt, en það varð þó úr að ég hélt
þessu áfram.
Margt heíur skemmtilegt skeð
þennan stutta tíma, sem ég hef iðk-
að handknattleikinn. Ég minnist t. d.
leiks við Fram í móti, þegar þriðji
flokkur var að byrja og ekki keppt
um bikar. Okkar lið var komið með
eitt mark yfir og stutt til leiksloka.
Þá er það að ein Fram-stúlkan ein-
leikur fram, og reyndi þá ein stúlk-
an í vörninni að hindra hana og
halda henni, þá hleyp ég fram eins
og til að hjálpa henni, en það hefði
ég ekki átt að gera, því þá sá Fram-
stúlkan sér leik á borði og kastar
boltanum rólega yfir mig. Þannig
endaði leikurinn með jafntefli, og
það er framlengt, og enn er jafnt,
en þar sem úrslitin skiptu ekki máli
vorum við látnar hætta, það þótti of
mikið á okkur lagt að láta okkur
halda lengur áfram.
Þá man ég þegar við lékum við KR
eitt sinn, leikurinn var ákaflega jafn.
Við vorum mjög slappar í þeim leik,
og mig minnir að það hafi verið
jafntefli, 5:5, þegar langt var liðið
á leik. Þá er dæmt vítakast á KR, en
þegar átti að taka vítakastið voru
stelpurnar svo taugaóstyrkar, að
engin vildi taka það, þar kemur þó
að ein reynir, en boltinn fór beint á
markmanninn! en við töpuðum leikn-
um 6:5.
Þá var mikil spenna í Reykjavík-
urmótinu í fyrra. Ef við hefðum
unnið Víking hefðum við unnið mót-
ið, en ef það yrði tap voru þrjú fé-
lögin: Valur, Fram og Víkingur jöfn,
svo liðin urðu að leika aftur. Þetta
var voða spenna.
Við vorum mjög ákveðnar allar
saman, og svo fóru leikar, að við
unnum báða leikina. Þetta var stór-
kostlegt og skemmtilegt. Þá er mér
minnistætt FH-mótið, þar sem við
unnum okkar riðil, og mættum stúlk-
unum frá Njarðvík í úrslitum.
Þær voru miklu stærri og þrosk-
aðri en við, en þó var leikurinn jafn
og tvísýnn allan tíman og það svo,
að tvisvar varð að framlengja. Loks
fengu þær víti á okkur, og tókst þá
að komast yfir og unnu á því.
Ég er svolítið byrjuð að leika með
meistaraflokki, var í marki í íslands-
mótinu úti í sumar og í Gróttumót-
inu, lékum við Jóna til skiptis í mark-
inu. Mér finnst það stórkostlegt að
vera búin að fá tvo verðlaunapeninga
fyrir sigur í mótum, eiginlega ótrú-
legt.
Ég skal játa það, að mér leið alveg
hræðilega fyrir úrslitaleikinn í ís-
landsmótinu, ég var ein taugahrúga!
Sama var að segja þegar ég fór í
markið, þar sem Jóna hafði byrjað
og fengið mörk. Ég hugsaði sem svo
að það yrði laglegt, þegar ég færi í
markið, og ég var svo taugaóstyrk að
þegar í mig var kallað, ætlaði ég
ekki að geta staðið upp!
1 öðrum flokknum núna eru marg-
ar mjög efnilegar stúlkur og
skemmtilegar. Flestar þeirra ættu að
geta náð langt, ef þær æfa og halda
saman. Mér þykir gaman að vera
með í þessu og ætla að halda áfram
eins lengi og ég get. Ég er sem sagt
ánægð með Val og æfingarnar og
þjálfarana, en Stefán Sandholt æfir
meistaraflokkinn en Jón Karlsson
æfir annan flokkinn.
Mér finnst, að félagslífið gæti ver-
ið fjölbreyttara en það er. Það
þyrftu að vera fleiri fundir og
skemmtanir, þar sem hægt er að
dansa, krakkarnir mundu kynnast
betur, ef gert væri meira að slíkum
fundum. f fyrra voru nokkrir köku-
fundir, sem við kölluðum, og var það
ágætt.
Svo vona ég að allt gangi vel í
vetur og að félagslífið verði gott,
því það gefur árangur.
Grímur
Sæmundsen,
fyrirliði í 3. fl.
karla, hundkn.l.
Ég var víst lítið meira en 6 ára,
þegar ég fór að fást við það að
sparka bolta, og undi víst vel við
það. Svo liðu nokkur ár þangað til
að ég gekk í Val. Ég spurði bróður
minn, sem var nokkuð eldri en ég og
stundaði æfingar í Val, hvort ég
mundi fá að keppa, ef ég gengi í
Val. Var hann ekki seinn til svars:
Já, í D-liðinu. Ég var mjög ánægð-
ur með það, gekk í Val og æfði af
miklu kappi. Loks komst ég að
þeirri voðalegu staðreynd, að ég
fengi ekki að keppa, það var nefni-
lega ekkert mót fyrir D-liðið! Þetta
var mikið áfall fyrir mig, en ég gafst
samt ekki upp og hélt áfram að æfa.
Þar kom þó að ég var valinn sem
varamaður í 5. fl. C., og fannst mér
það hörkuupphefð! Næsta sumar
kemst ég svo í 5. fl. B. svo nú fór
þetta að líta allt betur úr fyrir mér,
og næstu tvö árin var ég í 5. fl. A.
og varð íslandsmeistari síðara árið.
Margt var skemmtilegt á þessum ár-
um, en það skemmtilegasta var að
verða íslandsmeistari, en það kom
ekki af sjálfu sér, því við urðum að
keppa þrisvar við Víking, og til þess
að auka árangurinn æfðum við oft
tvær aukaæfingar í viku.
Þegar ég er 12 ára byrja ég svo á
handknattleiknum, og er þá undir
handleiðslu Stefáns Bergssonar.
3. fl. byrjaði heldur illa s.l. ár.
Til að byrja með vorum við alltaf
neðstir í mótum og allir töluðu um
það, hvað við værum lélegir. En
þrátt fyrir þetta héldum við ákaf-
lega vel saman, og þetta fór að koma
í ljós, þegar leið á veturinn, þá fór-
um við að ná meiri samstillingu. í
liðinu voru engar stjörnur, vorum
bara rétt meðalmenn, en félagsand-
inn var alveg frábær, og hef ég
satt að segja aldrei kynnzt öðru eins.
Þegar svo kemur að íslandsmótinu,
lendum við í riðli með Reykjavíkur-
félögunum. Þá bregður svo við, að
við vinnum hvern leikinn af öðrum,
og farnir að gera okkur miklar von-
ir. Við unnum Fram, sem okkur þótti
stórkostlegt, og allt leit vel út. í
næstsíðasta leik mótsins kemur svo
reiðarslagið. Við töpum fyrir KR 8:7,
en það var ekki gert ráð fyrir því.
Síðasti leikurinn var svo við Víking,
og stóðu leikar þannig, að við urðum
að vinna með 5 marka mun til þess
að sigra. Við höfðum nú ekki mikla
trú á að okkur tækist það, en við vor-
um staðráðnir í því að vinna Víking
og sýna hverjir væru í rauninni bezt-
ir, og með því hugarfari fórum við
í leikinn. Þetta er ákaflega jafnt og
langt er liðið á leikinn og standa leik-
ar þá 5:5. Þá er það að annar bak-
vörðurinn kemst inn í sendingu og
einleikur af miklum ákafa upp að
marki Víkings. Tveir varnarmenn
þeirra hanga í honum, þegar hann
hoppar upp til að skjóta, og í móti
honum kemur svo markmaðurinn æð-
andi, en einhvernveginn tekst honum