Valsblaðið - 24.12.1970, Blaðsíða 58

56
VALSBLAÐIÐ
Hugleiðing leikmanns
flutt á kaffifundi hjá meistaraflokki í handknattleik
aldrei verið sterkur í vörn, en ég fann
mig mun sterkari en áður, maður var
ósmeykur við að láta skrokkinn mæta
sóknarmönnum án þess að hrinda. Ég
tel mig persónulega hafa haft mjög
gott af lyftingunum, en hefði mátt gera
betur.
Tveir eða þrír knattspyrnumenn tóku
þátt í þessum lyftingum hjá hand-
knattleiksmönnunum, og meðal þeirra
voru Sigurður Olafsson og Helgi Björg-
vinsson, og hafa þeir þetta að segja um
þessar æfingar:
Sigurður Ólafsson:
Þegar ég byrjaði knattspyrnuæfing-
arnar kom ég beint úr skólanum og fór
þá í leikfimisæfingarnar hjá Arna Njáls,
en ég fann, að mig vantaði kraft í fæt-
urna, jafnvægið var slæmt. Þá fór ég
að tala við Reyni þjálfara Vals í hand-
knattleiknum og fékk að vera með í
lyftingunum líka. Ég varð þess fljótt
var, að styrkurinn óx hröðum skrefum
og hafði áhrif á viðbragð og hraða, ég
hafði meira vald yfir skrokknum og öll
viðbrögð voru nákvæmari. Þegar útí
leikinn kom, sýndi það sig, að maður
fann mikið minna fyrir öllu hnjaski,
sem maður verður fyrir í leik. Ég álít,
að þessar æfingar þurfi að halda áfram,
og að þær verði fastur þáttur í þjálfun-
inni í framtíðinni, og það verður að halda
þessu við.
Það má ekki gefa eftir, þvl þá er eins
og maður koðni niður. Ef það væri fyrir
hendi, mundi ég fara í slíkar æfingar
núna tvisvar í viku og á meðan keppnis-
tímabilið stendur yfir einu sinni í viku
eftir því hvernig á stendur. Ég vil
endilega að knattspyrnumennirnir taki
þetta upp, og að Valur eignist full-
komin lyftingatæki fyrir sína menn. Það
gæfi kraftinn, sem svo oft vantar.
Helgi Björgvinsson:
Mín reynsla af þessum lyftingum var
sú, að maður verður miklu harðari lík-
amlega, er ákveðnari í leik og fær aukið
sjálfstraust. Maður verður sterkari í
návígi og öruggari með sjálfan sig. Ég
lagði áherzlu á að byggja upp allan
skrokkinn. Ég fann sem sagt mikinn
mun á mér eftir þann tíma, sem ég æfði
með handknattleiksmönnunum, en ég
hætti svo vegna knattspyrnunnar. Ég
held að knattspyrnumennirnir ættu að
vera í lyftingum að vetrinum a. m. k.
það myndi styrkja þá verulega. Ég held,
að ég mundi fara í þetta, ef ég ætti kost
á því í vetur, til þess að byggja upp
þjálfunina.
Umsagnir þessara ungu manna gefa
tilefni til að velta fyrir sér hvort þróunin
verði ekki sú, að keppnismenn Vals
starfi saman að þessum þætti þjálfun-
arinnar að svo miklu leyti, sem það er
hægt.
Flestir, sem fylgzt hafa með meist-
araflokksliði félagsins hin síðari ár,
eru áreiðanlega sammála um, að lið-
ið hefur tekið stórstígum framförum
undir handleiðslu núverandi þjálfara
þess, Reynis Ólafssonar.
Ekki aðeins hefur honum tekizt að
bæta varnarleik liðsins, svo að vörn
þess gengur nú undir nöfnum eins
og t. d. ,,mulningsvélin“. heldur og
sóknarleikinn, sem kemur m. a. fram
í því, að sóknarlotur liðsins ná nú
allt að 60 sek. í stað 10 sek. áður.
Eftir að Reynir hóf störf hjá Val
brá einnig svo við, að liðið fór að
vinna mót. Hafa nú unnizt 3 mót á
jafnmörgum árum. Þó ber að líta á
það, að þau mót, sem unnizt hafa,
eru hálfgerð aukamót, sem félögin
taka misjafnlega alvarlega. Vals-lið-
ið var í góðri æfingu og yfirleitt
betri en önnur félög, er þessi mót
unnust. Þegar komið hefur verið að
aðalkeppni hvers árs, íslandsmótinu,
hafa því vonir Valsmanna til sigurs
í því jafnan verið miklar eftir svo
ágæta vertíðarbyrjun. En vonir
þessar hafa farið dvínandi eftir því
sem á mótið leið. Eftir ágæta fyrri
umferð hefur árangur þeirrar síðari
jafnan orðið lélegri.
Á þessum vetri eru menn stað-
ráðnir í, að báðar umferðir mótsins
gefi toppárangur.
Til þess að svo megi verða, verður
að mínu áliti að breyta mörgu til
batnaðar frá því, sem nú er. -— Ný-
liðið Reykjavíkurmót sýnir svo ekki
verður um villzt, að liðið er til alls
líklegt í vetur — að því tilskildu að
sóknarleikur þess verði lagfærður.
Hann er sem stendur algerlega að
staðna. Það er athyglisvert, að ekki
eru skoruð fleiri en 10 mörk í nein-
um þeirra þriggja leikja, þar sem
liðið tapaði stigi eða stigum. Er þó
hver leikur 40 mín. í síðasta leiknum,
gegn Fram, var eitt mark skorað
utan punktalínu og hefur liðið þó
„stórskyttum" á að skipa, en sjald-
an var markskot reynt af löngu
færi.
Að mínu áliti er sóknarleikur liðs-
ins ekki nógu jákvæður og jafnvel
leiðinlegur á að horfa. Orsök þessa
er að mínu viti röng nýting tveggja
af máttarstólpum liðsins, Ólafs og
Bjarna. — Ólafur er látinn standa
inni í vörn andstæðinganna, að því
er virðist til þess eins að láta lemja
sig og berja, og veifa handleggjum
sem mylluhjólsvængjum, fáandi jú
einstaka sinnum vítakast en oftast
fríkast. Þannig er þessum stóra og
sterka en „áður létta“ leikmanni að
mestu stillt upp á sama stað leikinn
Jón Carlsson getur bitið frá sér á ritvelli.
út, hin frábæru uppstökk hans og
neglingar frá því í fyrra sjást nú
varla og auk þess er leikmaðurinn
furðu þungur orðinn.
Bjarni er hreyfanlegur leikmaður,
gæddur miklum skotkrafti, en hreyf-
ing hans stöðvast vanalega, er hann
með bægslagangi miklum treður sér
inn í vörn andstæðinganna, oftast
þar sem flestir eru fyrir. Upp úr því
hefur hann jafnan iítið haft annað
en blæðandi vör og bólgið nef, en
þó fengið með þessu einstaka mann
rekinn út af. — Það má segja sem
svo, að það sé hlutverk dómaranna,
að gæta þess, að þeir Bjarni og Óli
séu ekki svo hart leiknir.
Þetta hefur Reynir bent mér á.
En það þýðir bara ekki að einblína
á það, því að reyndin sýnir, að and-
stæðingunum líðst að fara þessu
fram. — Það er líka mín skoðun, að
hinn sífelldi flautuleikur, sem af
þessu verður, komi öllu spilinu úr
skorðum hjá liðinu. Það er sífellt
verið að taka fríköst.
Ég trúi ekki öðru en Reynir geti
með aðstoð liðsmanna, eins og t. d.
„lieftarans“ Stefáns G. og harð-
skeyttra línumanna eins og Gunn-
steins og Gústa, skyttunnar Bergs og
alira hinna, gert þá Ólaf og Bjarna
virkari og um leið sóknarleik liðs-
ins verulega ógnandi.
Jón Carlsson.
ÁriÖ 1880
Á keppnistímabilinu enska 1880—
81 kemur fyrst dómari til skjalanna í
leik og skal hann dæma brot á regl-
um, fylgjast með tímanum og skrá
skoruð mörk, og fær vald til að reka
menn úr leik.