Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1933, Blaðsíða 27

25
embætti þjónaði hann í sjö ár. í júlí 1918 var hann
sendur til Evrópu til að hafa eftirlit og umsjón með
málum flotans. Voru þá 834 herskip frá Banda-
ríkjunum í höfnum eða á sveinii meðfram vestur-
strönd Evrópu. Þessi skip töldu um 170,000 liðs-
manna. Var þetta starf því æði umsvifamikið. í
þessari sendiferð sýndi hann svo mikla röggsemi
og ósérplægni, að hann var kallaður, bæði í gamni
og alvöru “gufuvélin í buxunum.” Var það að hans
ráði og eftir hans áeggjan að sambandsmenn réð-
ust í að leggja sprengjur í Norðursjóinn, sem svo
mjög grönduðu kafbátum og öðrum herskipum
Þjóðverja síðar.
Árið 1920 var James M. Cox útnefndur forseta-
efni sérveldismanna, en Roosevelt vara-forseti.
Lögðu þeir félagar mikið á sig í kosningabaráttunni,
en biðu sem kunnugt er algjörðan ósigur. Tók
Roosevelt þá aftur að sinna málafærslustörfum. En
í þessari kosningabaráttu hafði hann ferðast víða
um landið og flutt fjölda af ræðum. Fékk hann
þannig orð á sig sem glæsimenni og ræðuskörung-
ur, og var eftir það skoðaður sem einn af leiðtogum
flokks sins.
Alt í einu tók skapanornin þennan mann slíkum
heljartökum sem mundi hafa riðið mörgum að fullu
er minni höfðu viljakraft og framsóknarlund. Var
hann staddur á sumarheimili sínu á Campobello
eyjunni sumarið 1921, er hann varð skyndilega
veikur. Læknisskoðun leiddi í Ijós að hann var orðinn
limafallssjúkur; hafði mist allan mátt í fótleggjunum
fyrir neðan mjaðmir. Lá hann nú lengi rúmfastur, en
varð síðar svo hress að hann gat setið í hægindastól.
Var hann nú að flestra dómi búinn að lifa sitt feg-
ursta, og þótti sjálfsagt að hann hefði nú runnið
hið poiitíska skeið sitt á enda. Nú komu efnin að
góðu haldi. Hversvegna ekki að taka þessum úr-
skurði forsjónarinnar, leggja árar í bát og láta
ganga sér um beina það sem eftir var æfinnar?
Margur mundi hafa látið sér það nægja úr því sem
komið var. En þannig var Roosevelt ekki skapi far-
inn. Ákvað hann samstundis að gera alt sem í