Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1933, Blaðsíða 30

28
hvernig ástandið væri nú yfirleitt í heiminum. Vafa-
laust hefir Coolidge fyrv. forseti fært í orð hugsanir
alls þorra stuðningsmanna Hoovers, er hann sagði
í ræðu sinni kvöldið fyrir kosningarnar: “Það er
ekki samkvæmt anda amerískra borgara að reka
skipstjórann af palli þegar óveðrið er skollið á, og
kenna honum svo um að hann hafi skapað storm-
inn.”
Hinsvegar sáu sérveldismenn nú óvenju gott
færi á stjórninni. Enda þótt aðalstefna þessara
tveggja flokka sé nauðalík í öllum stórmálum, þótt-
ust þeir geta bent á margvíslegan ólestur í fram-
komu valdhafanna. Hugðu sérveldismenn einkum
gott til bannlagamálsins, og settu á stefnuskrá sína
afnám 18. viðbótar grundvallarlaganna. Hoover
forseti sló það vopn brátt úr hendi andstæðinga
sinna, með því að lýsa því yfir að hann væri hlyntur
því að leggja það mál undir atkvæði hinna ýmsu
fylkja. Aðal trompin í baráttunni urðu því atvinnu-
málin, og fjármálin. Hvernig verður best greitt úr
þeim gífurlegu erfiðleikum sem þjá allan lýð? Með
réttu eða röngu hafði sú skoðun komist inn í með-
vitund þjóðarinnar að Hoover og stjórn hans bæri
ábyrgð á hinni miklu fjárhagskreppu. Enda þótt
stjórnin gerði skýra grein fyrir framferði sínu og
fyrirætlunum, veittist henni ekki létt að sannfæra
kjósendur um hið gagnstæða. Andstæðingarnir
fyltust heilagri vandlæting er þeir ræddu þetta:
þóttust þeir einir sjá veg franr úr ógöngunum sem
þjóðin væri nú í. Margt fleira gátu þeir bent á sér
til stuðnings. Heimkomnir hermenn fundu sig
nróðgaða af stjórninni í sambandi við nrálaleitun
þeirra; verkalýðsfélögin höfðu sagt sig úr lögum við
samveldisnrenn, vegna þess að atvinnumálaráðherra
Hoovers var þeim ekki vinveittur. Ennfremur fékk
forsetinn mótspyrnu bæði frá bindindismönnum og
vínneytendum vegna afstöðu sinnar til áfengislag-
anna. í engu af þessum efnum þurfti Roosevelt til
sakar að svara.
En þrátt fyrir allan hávaðann og pólitísk glímu-