Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1933, Qupperneq 121

119
við þessa völdu menn og orðið við kröfum þeirra og eftir-
spurn, hefir félagið verið að borga almenningi heldur yfir
markaðsverð nú i seinni tíð. Hagsmuna sérstakra njóta af
þessu allir þeir, er skifta við stofnunina heima fyrir. Hins
vegar telur félagið sér nauðsynlegt, að halda í þann sölu-
markað, er því hefir reynst tryggur og áreiðanlegur.
Þegar verkfallið mikla stóð yfir, 1919, teptust sam-
göngur og viðskifti alment mjög tilfinnanlega. Urðu þá
ýms smjörgerðarfélög algerlega að hætta starfi, i bili, og
leið fólk við það stórtjón. Samt sem áður hélt smjörgerð-
arfélagið í Árborg þá áfram starfi sinu eins og ekkert heföi
i skorist. Með sérstökum sendiferðum til Winnipeg, afl-
aði félagið sér þeirra hluta, er það nauðsynlega þurfti
með við smjörgerðina. Hafði þetta aukinn kostnað í för
með sér. Allar norðurbygðir Nýja Isiands sendu þá rjóma
sinn til smjörgerðarfélagsins í Arborg, með því ómögulegt
var að koma nokkru til Winnipeg sökum verkfallsins. A
sex vikum greiddi félagið bændum, í þessum norölægu
bygðum, full tólf þúsund dollara fyrir rjóma, þegar sams-
konar félög annarstaðar hættu starfi og bændum þar varð
lítið eða ekkert úr framleiðslu sinni. Atti félagið þarna
mikið á hættu, meðan á þessu stóð, með því að ekkí var
unt að segja hve lengi verkfallið myndi standa. En alt fór
vel, þó nærri Iægi að félagið kæmist i vanda með að
geyma það mikla vörumagn, er safnaðist fyrir. Var Jón
Sigurðsson þá ráðsmaður félagsins, en I. Ingjaldsson skrif-
ari,
Smjörgerðarfélagið er nú á traustum grundvelli. —
Byggingar þess, útbúnaður allur og tæki, er alt i góðu
lagi, með því bezta, er gerist, að sumir segja, í þessu fylki.
Félagið á álitlegan sjóð í banka, og starfræksla öll má
heita að vera í ágætu lagi.
Þegar maður lítur til baka yfir sögu félagsins, hugs-
ar um erfiðleikana og hætturnar, sem urðu á vegi þess,
og minnist jafnframt þeirra sigra, er það hefir unnið, þá
getur maður verið fyllilega ánægður. Það hefir verið
bændum í nálægum bygðum hin þarfasta stofnun. “Bóndi
er bústólpi og bú er landstólpi,” segir málsháttur einn, er
allir kunna. Annar málsháttur, er ekki er alveg eins oft á
vörum manna, segir: “Bóndinn styður bóginn undir ríkinu.”
En til þess að bóndinn geti átt það bú, er sé landsstólpi, og
að hann sé þá um leið svo voldugur, að hann geti "stutt
bóginn undir ríkinu”, þarf honum að líða vel. Bú hans
þarf að standa með blóma. Að því hefir félagið stutt I
liðinni tíð, og vonar að geta gert það enn betur á þeirri
tíð, er kemur. Samvinnan hefir gengið vel . Sr.mtökin
hafa blessast. Sigurvinningarnir eru orðnir margir. Fram-
tíðarbraut félagsins er greiðfær og bein. Stofnunin er
þjóðþrifafyrirtæki, sem orðið hefir eigendum til hagsmuna
og sóma. Til nýrra sigurvinninga og stærri, heldur félagið
nú áfram.