Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Síða 6

6
HEIMILISVINURINN
samt fyrst framan af með foreldrum sínum. En
að tveim árum liðnum kom sú orðsending frá
tengdaföður hennar, að maðurinn hennar væri
látinn, svo nú væri úti öll von um erfingja.
Chundra Ijela var þá orðin barnekkja, en með
Indverjum þykir engin mannleg vera andstyggi-
legri og fyrirlítlegri en kona, sem verður ekkja á
bernskuskeiði. (Er það ætlun þeirra, að ekkju-
dómur þeirra eigi rót sína í einhverjum glæp, er
þær hafi drýgt í fyrri tilveru sinni; því hafa þeir
andstygð á þeim og sýna þeim fyrirlitningu).
Hún var nú með föður sínum, þar til er hún
var þrettán ára; á þeim árum lærði hún að lesa
sitt eigið mál og svo hina fornhelgu tungu Ind-
verjanna, Sanskrít, sem allar indverskar tungur
eiga rót sina til að rekja. Faðir hennar, sem var
lærður maður, kendi henni sjálfur.
Þegar hún var þrettán ára, hóf hún hina
fyrstu pílagrimsferð sína með föður sinum. Ferð
inni, sem var löng og þreytandi, var heitið til
helgistaðar guðsins Jagannath á Austur-Indlandi.
Þegar þangað var komið gekk hið sama yfir
föður hennar og marga aðra pílagríma; hann dó
snögglega. Rétt undir andlátið kallaði hann
Chundra Lela til sín og sagði: „Barnið mitt!
ég verð að yfirgefa þig. Hérna er lyklakippa;
þegar þú kemur heim, þá átt þú að opna þ®1'
kistur og öskjur, sem lyklarnir ganga að; þú átt