Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Blaðsíða 74

Kærleikurinn sigrar um síðir.
„Já, prestur minn góður, ég er, guði sé lof,
albúinn að deyja. Alt mitt líf hefir verið deyðing
hins gamia mannsins, eins og þér vitið, og nú
fulltreysti eg pví, að mitt sanna líf sé nú fyrst að
byrja í raun og veru. En hvað ætli að verði
af honum syni mínum? Eins og þér vitið, hefir
hann góða hæfileika, en þegar ég er dáinn, og
hann á engan að framar, þá getur vel svo farið,
að hann fari villur vegar, í stað þess að verða það,
sem ég hefi ætlað honum að verða: duglegur verk-
maður í víngarði drottins. Ó! veslings barnið mitt
verður nú alveg einmana í veröldinni, þegar eg er
dáinn".
Þetta andvarp steig upp frá brjósti Hansens
skólakennara; hann iá fyrir dauðanum, en prestur-
inn sat við banabeð hans.
Hansen hafði verið einkar dugiegur kennari,
og nú var hann á bezta skeiði, eins og vant er að
kalla það, en þó ranglega, því að bezta skeiðið