Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Blaðsíða 54

54
HEIMILISVINURINN
dregin fyrir dómarann, og kærð fyrir það, að hún
væri að breiða út kristileg rit. Dómarinn spurði
hana að nafni og ætt; hún sagðist eiga heima í
Nepal og það væru eingöngu góðar bækur, sem
hún hefði útbýtt meðal landa sinna. Hún fékk
þá leyfl til að gefa vinum sínum bækurnar og iétu
hana lausa með það. Hún fór þá aftur á sölu-
torgið og hélt áfram að prédika, óáreitt af öllurn,
þangað til samkoman var úti.
Hún heimsótti nú líka ættmenn sína. Bróðir
hennar, sá er hafði komið til hennar í Midnapúr,
lá mjög þungt haldinn; hún var hjá honum nokk-
urn tíma og annaðist hann eins ástúðlega og móðir
annast barn sitt. Einn sinni kallaði hann hana
til sín og sagði: „Systir mín! óg trúi á Jesúm og
hefl reynt að þjóna honum alt frá því er óg heyrði
frá honum sagt i fyrsta sinni. Trúirðu því að
hann veiti mér viðtöku og frelsi mig?“
„Yissulega, bróðir! þess vegna hefir hann ein-
mitt dáið“.
„Trúirðu því í sannleika, að hann vilji það“,
sagði hann með alvörugefni. „Mér hefir komið til
hugar að fara með alt mitt fólk til Midnapúr og
láta skíra mig þar fyrir allra manna sjónum og
búa meðal hinna kristnu; en ég held að ég fái
ekki tíma til þess. Ég á ekki nema fáa daga eftir
ólifaða, en mig langar til að komast í kristinna
manna tölu og svo er það iíka þín trú, að Jesús
viiji veita mér viðtöku?"