Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Síða 12

HEIMILISVINURINN
13
þakinn myndum, svo hneykslanlegum, sem hægt er
yfirleitt að hugsa sér; á þessar myndir stara jafnt
kariar, konur og saklaus börn. Við akfæri þetta
eru bundin feiknaleg reipi, bæði löng og digur; í
reipi þessi toga hundruð, já, þúsundir manna og
draga vagninn eftir götunum og múgurinn hrópar
svo að menn fá hljóm fyrlr eyrun. Allir keppast
um að fá að taka i reipin. Gamlar konur, riðandi
af elli, sárbiðja um að fá að snerta þau eða kyssa
þau. Stundum ganga margir tímar i það að koma
vagninum af stað, því að forin og leðjan er þar
svo mikil, þegar rigningar ganga.
Þeir, sem draga vagninn, eru allir forugir og
æpa, eins og þeir væru illir andar. Margir varpa
sér níður fyrir framan vagninn eða fleygja sér
endilöngum i forina við hliðina á honum. Þegar
vagninn fer að renna at stað, þá æpir múgurinn
svo að engu gegnir. Ópið fyllir loftíð og verður
að einu óstöðvandi öskri. Væri þar ekki lögreglu-
lið við hendina, þá myndi sjálfsagt fara eins og í
fyrri daga, er foreldrarnir, af tryltum trúarofsa,
vörpuðu börnum sínum undir þessi feiknalegu
vagnhjól; margir vörpuðu sér líka undir þau og
létu þau merja líkama sinn sundur; það var fórn
til guðsins.
í þessum helgistað dvaldi Ghundra Lela í
hálfan mánuð og dýrkaði þetta andstyggilega skurð-
goð. Hún veitti Bramaprestunum og gaf þeim kú,
til þess að þeir gætu alt af haft mjóik. Tvisvar