Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Page 15

HEIMILISVINURINN
15
með töfrum sínum; fyrir innan hringinn var konu
hans óhætt fyrir öllu illu og fullyrti hann það við'
hana; hún mætti að eins ekki fara út fyrir hann.
Óðara en Ram var farinn, kom förumaður til
konu hans og bað hana að gefa sór hrísgrjón. Eng-
mn er svo djarfur, að hann neiti þessum helgu
íörumönnum um það, er þeir beiðast, og Síta sá
að hún hlaut að verða við beiðni hans, enda þótt.
hún væri þá neydd til að fara út fyrir töfrahring-
mn, sem Ram hafði markað. En í sama vetfangi
°g hún steig fæti sínum út fyrir hann, þá brást
förumaður aftur i sína eiginlegu mynd, þreif kon-
nna, sem var sveipuð blæju sinni, á arma sér í
loftvagni sinum, og flutti hana heim í höll sína á.
^eylon.
Ram hvarf nú aftur til skálans; en er hann
fann ekki ástkæru konuna sina, þá tók hann að
gráta og harma framar en nokkrum manni væri
hnt að gjöra. „Öll náttúran“, stendur í sögunni,.
nbæði fuglar og villidýr samhrygðust honum; jörð-
m sjálf titraði við kveinstafi hans. Hanuman, apa-
guðinn, varð fyrstur til að hugga hann. Hann
hafði horft á, er konungurinn í Ceylon nam Sítu
hurtu og bauðst til að fara og leita hana uppi.
^am sendi með honum orð og kveðju til konu
sinnar; svo fékk hann guðinum innsiglishring, er
hann skyldi færa konunni til minja um kærleika
sinn og trygð.
Apakonungurinn fór nú leiðar sinnar, og er