Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Page 95

HEIMILISVINURINN
95
„Já, raóðir mín, eða hefi ég nokkurntíma þekt
aðra móður en þig“.
Nú ætiaði hún að fara að afsaka sig, en sonur
hennar greip fram i fyrir henni með þessum orðum:
„Nú er alt gleyint. Ég er kominn hingað til
að taka þig með mér. Ég er ókvæntur, og bý í
stóru húsi; þar er nóg rúm fyrir þig“.
Prestskonan fór að maida í móinn, en Kristján
svaraði einbeittlega:
„Ég fer ekki burtu úr þessu húsi, fyr en þú
kemur með mér“. Og þá varð hún að láta undan.
Sama kvöldið var alt undirbúið og morguninn
eftir fór héraðsdómarinn með móður sína heim til
sín. Þegar þau sátu saman við kaffiborðið í fyrsta
sinni, þá greip prestskonan hönd fóstursonar síns
og sagði:
„Já, elsku maðurinn rninn sáiugi hafði þó rétt
fyrir sjer, er hann sagði: „Kærleikurinn sigrar um
síðir"; en kæri sonur minn! ég hefi gjört þér of
erfitt fyrir að vinna sigurinn",
„Móðir mín“, svaraði dómarinn: „Þar sem við
ekkert er að stríða, er ekki sigur neinn að fá“.
Þegar Hinrik hafði úttekið refsingu sína, út-
vegaði Kristján honum afvinnuvið verzlun og hjálp-
aði honum síðan svo, að hann gat byrjað verzlun
sjálfur. Hinrik reyndist ötull og verzlunin hans
hlómgaðist. Guðs blessun fylgdi honum, því hann
hafði ekki til einskis gengið á lýðháskóla þjáning-
unna í fangelsinu. Hann var nú orðinn sannkrist-