Muninn - 01.05.1997, Blaðsíða 36

„Ég hef oft sagt að það
ungmenni sem er ekki
róttækt að einhverju
leyti á þessum árum sé
ekki með Iífsmarki."
Þú ferð þess á leit við Tryggva
skólameistara að hann endurgreiði þér nýtt
hálstau, hvernig atvikaðist þetta?
Ég sé þetta nú ef til vill í rósrauðum bjarma
núna eins og oft vill verða með skrítnar minningar.
Ég held að þessi saga hafi verið á einhvern hátt
þannig að við vorum að krefjast þess að Tryggvi gæfi
okkur frí í tilefni einhvers dagsins, að ég held eftir
hádegi. Við skunduðum úr löngu frímínútum niður í
Gamla skóla og stóðum þar á göngum og fórum
hvergi uns Tryggvi kom fram á ganginn. Þar var ég í
minni kaupfélagsúlpu, í sandölum með arabískan
trefil um hálsinn. Þetta var minn einkennisfatnaður
hvernig sem viðraði. Eftir að hafa skimað yfir salinn
verður Tryggva litið til mín og spyr mig hvort ég
standi fyrir þessu. Ég sagðist gera það rétt eins og
aórir og þá tekur hann hraustlega um trefilinn á mér
svo á sá um tvo sentimetra í saumsprettu. Hann var
náttúrulega fyrst og fremst að gera að gamni sínu og
ég líka í meðfylgjandi grein sem birtist síðan í
Gambra. Þar fór ég náttúrulega mjög geyst og eins
langt og ég gat til að færa þennan atburð í stílinn.
Fyrir útgáfudag komst Tryggvi yfir greinina og var
einhverra hluta vegna ekki eins skemmt og mér.
Hann kallaði mig á beinið og spurði hvort ég ætlaði
virkilega að birta þetta, sem ég hélt að væri nú
minnsta mál. Svo man ég ekki alveg hvernig mál
þróuðust, en hitt er annað að blaðið kom út og ég

36 M U N 1 N N
19 9 7