Heimilisblaðið - 01.11.1945, Blaðsíða 27

HEIMILISBLAÐIÐ
223
aSar og nú er nýliðinn, gengum við móðir þín saman
yfir þennan dal, Alan. Sérðu litla hvamminn þarna við
víkina, þarna við stóra steininn, sem sólin glampar
Við hvíldum okkur þar. — Það var rétt áður en þú
f^ddist.
Hann hafði talað urn þetta alveg eins og það hefði
8®rzt daginn áður. Og Alan liafði séð hamingjuna
ijónia af andliti föður síns, er liann liorfði yfir dalinn,
°g sá þar eittlivað fyrir hugskotssjónum sínum, sem
°ngi>m annar en liann einn gat séð.
Og Alan fannst sem ofurlítill vísir sams könar liam-
lngju væri að búa um sig í hjarta lians við lilið sorg-
arinnar. Þar mundi aldrei framar verða autt og tómt.
lílnn mundi aldrei framar verða aleinn og yfirgefinn.
Minningarnar urn þessa atburði miuidu framvegis
verSa hluti af lionum sjálfum og lífi lians; verða hon-
11111 það sama og föður hans. Þær mundu verða honum
lnJúksárar og livetjandi og gefa honum styrk á erfiðum
8tnndum. Þessar minningar mundu fylgja lionum hvern
ag hinna ókornnu ára, en þó mundi enginn verða þess
Var nema hann einn. Þær mundu verða hulinn lielgi-
nniUr, sem hann byggði vígi urn, eins og faðir lians.
j a ilr vissi meira um þetta en aðrir menn, af því að
ann þekkti föður lians eins og bróður sinn. Holt hinn
®^dri hafði alltaf verið hreinn og beinn með bros á vör
1 hverju mótlæti. Hann liafði jafnvel dáið með bros
a v°rum. Ólafur hafði séð föður lians stækka með hörm-
11111 8®um og byrja nýtt líf á rústum þess heims, sem
'Ur hrunninn til ösku. Oa lionum liafði fundizt hann
°a var við sömu kenndirnar lijá Alan, er þeir leit-
u saman um ströndina. En Alan nefndi nafn Mary
^tandish aðeins með sjálfum sér, á sarna liátt og faðir
. 3118 hafði geymt nafn Elísabetar Holt sem helgidóm
1 hjarta sínu. Ólafur liafði séð það af skarpskyggni
j.111111 °g lífsreynslu, að nú var mjög líkt á með þeim
v'ð^Um ^°mi^’ en hann minntist ekki á þetta einu orði
1 ^an> né neitt annað er snerti þetta.
ann talaði aðeins um Síberíu — alltaf um Síberíu,
°" hraðaði ekki ferð sinni til Seward. Alan fann held-
enga hvöt lij á sér til þess að flýta förinni. Dagarnir
°ru langir og hlýir, og gróðurangan í loftinu, en næt-
P. °ar v°ru kaldar og stjörnubjartar. Alla daga risu
111 yfir þeirn eins og voldugir kastalar, sem földu
tiirn
a 81na í skýjunum. Þeir fóru með ströndum fram
°g oftast
tnnan eyja og skerja, og sváfu um nætur við
rðeld á einliverri eynni, og settust snemma að á hverju
0 h 1’ arfuglarnir flugu í stórurn hópum norður á
bandi við „Manhattan’s Meniorial Ho-
spital“, sem við |)á aukningu verður
stærsta rannsóknarstöð og sjúkrahús
heimsins fyrir krabbameinssjúklinga.
En eru menn nokkru nær því að ráða
niðurlögum krabbameinsins, þótt þetta
komi til? kann einhver að spyrja. Þar
er því til að svara, að þeir Sloan og dr.
Kettering eru sannfærðir um, að á
skömmum tima mætti takast að vinna
bug á þessuni liræðilega sjúkdómi, ef
til þess væri varið þeirri orku, gófum
og fjármagni, sem sameinað var til þess
að smíða kjarnorkusprengjuna. í viðtali
við blaðamenn fórust dr. Kettering m. a.
svo orð: „Mr. Sloan og ég höfum á und-
anförnum árum unnið að því.í samein-
ingu að leysa ýmsar tæknilegar þrautir,
sem í fyrstu virtust óræðar, en nú liggja
í augum uppi að kallað er“.
Þessi veglega gjöf, sem hér hefur verið
frá skýrt, tryggir hinni nýju rannsókn-
arstofnun 200,000 dollara árlegar tekjur
í tíu ár. Og gefendurnir gera sér vonir
um, að aðrar gjafir muni liækka þá
upphæð upp í hálfa milljón dollara.
En nteð því fjármagni telja þeir, að
unnt muni verða að fá til varanlegrar
samvinnu nokkra lielztu menn á sviði
krabhameinsranusókna hvaðanæva að úr
heiminum.
Dr. Kettering er kunnur mjög og mik-
ils virtur vísindamaður. Hann hefur und-
anfarin 25 ár stjórnað vísinda- og tækni-
rannsóknum General Motors bílasmiðj-
anna. — Óþarft er að taka fram, hve
miklar vonir eru tengdar við þetta glæsi-
lega framtak á sviði krabbameinsrann-
sóknanna.
Bómull, sem ekki getur fúnaS.
Frá New Orleans koma' fregnir um
það, að tekizt hafi að finna ráð til að
verja bómull rotnun og fúa, en þagað
er yfir því, á livern hátt þetta sé gert. En
vera má, að nokkur bending felist í því,
að slík bómull er kölluð „acetyleret'1
bómull. Sýnisliorn af slíku bóniullarefni
hafa verið látin í jörð, þar sem var svo
mikið af rotnunargerlum, að venjuleg
bómull mundi hafa fúnað niður á einni
viku. En liin „acetylerede“ bómull var
tekin upp að ári liðnu og var þá sem
ný, ekki einu sinni slagi í henni.