Heimilisblaðið - 01.11.1945, Blaðsíða 29

225
ÖEIMILISBLAÐIÐ
1 'ivítan sandinn í fjörunni, þegar tjöldin á strondinni
'°rn eins og fjöldi hvítra máva.
I*egar hann sté á land, starði fólk fyrst orðlaust á
'ann, en svo kom það og bauð hann vélkominn. Menn
Eöfðu ekki búizt við honum, og undrun þeirra gerði
Pae að verkum, að þeir tóku óvenjulega fast í liönd
an®. Slíkan málhreim liafði liann ekki lieyrt suður í
'kjuin. Þessar raddir voru svo léttar og glaðværar.
ll'u strákpattarnir staðnæmdust við lilið hans og góndu
a kann. Eskimóarnir komu líka til lians brosandi út
Undir eyru og kreistu liendur hans. Það barst eins og
eldur í sinu um bæinn, að Alan Holt væri kominn aft-
Ur sunnan úr Bandaríkjum. Kunningjarnir streymdu
líans úr öllum áttum. Þannig var fyrsti þáttur heim-
k°»iunnar.
^ ^lan dvaldi vikutíma í Nome. Karl Lemon liafði
0>nið þangað nokkrum dögum á undan honum. Vet-
Uriun hafði verið góður og lofaði góðu og uppskeru-
ríku suniri. Allar lijarðir voru í góðum holdum, og Eski-
u°ar og Lappar voru bústnir í kinnum og báru vitni
11111 uaega fæðu og vellíðan. Hálf milljón lireindýra
j\kk á sléttum Alaska, og hirðamir voru í sjöunda
j, mui- Lctta mátti kalla mjög gott, þegar tekið var til-
ir til [)esg5 ag árið 1902 voru dýrin innan við fimm
suud. Eftir önnur tuttugu ár mundu þau verða tíu
milljónir.
En þessi velgengni og enn stærri framtíðarvonir fyr-
Alaska vöktu grunsemdir Alans um það, að Nome
i* eltki jafnbjarta daga í vændum. Eftir að liafa beð-
, langan vetur, meðan beztu menn Alaska unnu að
tij3 Um bess í Washington, gekk sá orðrómur frá manni
uianns, að hinir háu lierrar, sem réðu öllum ráð-
j.^j 1 þúsund mílna fjarlægö, ætluðu ekki að hreyfa
3 lingur til hjálpar landinu. Auðhringarnir neituðu
gefa eftir nokkuö af sérréttindum sínum og liéldu
tíugm%a uppteknum hætti. Kol, sem ættu að kosta
JlJiali’ ef þau væru grafin úr námum Alaska, mundu
a airam að kosta förutíu dali. Verzlunareinokun-
jg le 1 enn séríeyfum sínum. Félögin börðust innbyrð-
j 1 Um Vold 0g áhrif, og Alaska var enn þá eins og
’Jaður og sveltur maður við nægtabúr þessa dá-
U e^a lands. Forseti Bandaríkjanna hafði lofað að
siam8mkja hið mikla land norðursins og sjá það með
jj..,m eigin augum. En mundi liann koma? Alaska
Ver_^U aður verið gefin mörg loforð, en þau liöfðu öll
b A Svikin> En þetta var von, sem gagntók fólkið, og
yggði á henni. Frelsið var á leiðinni, þótt liægt
Magnús bóndi Jónsson í Bráð'ræð'i vara-
þingmaður með 48 atkvæðum. Á fund-
inum gáfu 72 menn atkvæði“.
tslendingur 29. okt. 1864.
MANNTJÓN AF ELDINGU.
„Á Auðnum í Kálfatjarnarsókn (Gull-
bringusýslu) sló eldingu niður 17. þ. m.
og drap 2 menn, en skemmdi að auk
7 manns meir eður minna“.
íslendingur 30. marz 1865.
„HÁRSALA TIL ÚTLENDRA“.
1 aðsendu greinarkorni í Tímanum
14. febr. 1872, er fordæmd með svo-
felldum orðum „liin mikla bársala til
útlendra“:
„Á hinni miklu hársölu til útlendra,
sein nú er farin að tíðkast hér um Suð-
ur- og Austurland, mun mörgum þykja
vel við eiga, að vekja eftirtekt seljend-
anna á, hversu það virðist eiga illa við,
að lála slíka kaupendur safna stórfé á
ferðalagi sinu hér, hæ frá bæ (o. s.
frv.), við að reyta af fólki eitt hið feg-
ursta skraut líkamans, nl. hárið, og það
fyrir litla sem enga horgun. Oss furðar
stórlega að fólk hér — og það jafnvel
heiövirt kpenfólk — skuli ekki hera
meiri virðingu fyrir höfuðhári sínu en
svo, að láta menn þessa vera að fara
höndum um höfuð sitt, til að svipta
það hinum fegurstu hárlokkum sínuin.
Með því er líka horfin endurminning-
arinnar fagra hugmynd, sem innifalin
er í því að geyina hárlokk af sínum ást-
fólgnu til minningar um þá, en sent
hverfur við það að vita þá í svo margra
hönduin, sem hafa óveröuglega aflað
þessa. Óveröuglega af því, að þeir hafa
ekki borgað þá sem annars vera hæri,
því skyldi þessi hársala eiga sér 6tað,
ætti hvert „lóð“ af hárinu að kosta 4
—5 rd. Oss sýnist það mikið fremur
sæmandi fyrir okkar lag- og fagurlientu
systur á íslandi, að æfa sig í að gera
„armhönd" og „úrfestar“ af liári sínu
og selja það þannig, ef þær þá vilja,
en að byrja með að selja það svona óunu-
ið, eins og ullina okkar o. fl.“
★
Fjórum mánuðum senina hirti sami
höfundur, en hann auðkenndi grein sína
hér að framan með merkinu 1/400, svo-
liljóðandi „áréttingu“ á greininni: