Heimilisblaðið - 01.11.1945, Side 33

229
ÖEIMILISBLAÐIÐ
Ulnn hafa misst eitthvað af fegurð sinni. Hann kom
honum vestanverðum og gekk inn á milli tveggja
Phviðarrunna og þar rann lítil volg lækjarsytra. En
a^t í einu nam hann staðar, því að einkennilegt hljóð
arst að eyrum hans.
^ fyrstu hélt hann, að þetta væru fjarlægar skotdrun-
en brátt heyrði hann, að svo gat ekki verið, og allt
j einu rann það upp fyrir honum, hvað þetta væri.
'hig var fjórði júlí, og einhverjir voru í skógarlund-
11111111 að sprengja púðurkerlingar.
®ros læddist fram á varir hans. Hann minntist löng-
Unar Keoks til að kveikja á mörgum í einu. Hann varð
jJ°lítið léttari í bragði og brosið dó ekki á vörum hans.
ann leit sem eftir skipun á stöngina, sem reis yfir
jt'én 0g bafði gert það um mörg ár, og sjá, þar blakti
aildaríkjafáninn fyrir hægri kvöldgolunni.
Idann hló lágt. Þarna var fólkiö, sem elskaði hann
S vonaðist eftir lionum heim aftur. Hjarta lians sló
rar’ °g hann livatti sporið enn meir og beygði inn í
ruilnana og fylgdi þeim alveg að skógarlundinum. Hann
1 aði að koma þeim að óvörum. Hann ætlaði að
^anda allt í einu mitt á meðal þeirra, án þess að
au hefðu orðið hans vör. Það mundi gera þau glöð
°S Undrandi.
i 11 kom hann að skógarjarðinum og fór svo liljóð-
°g gætilega sem liann gat. Hann lieyrði hróp og
við og við. Svo lieyrði liann allt í einu háan
JaU8t
hvelb
jy eH’ sem Keok háfði auðvitað útbúið og nú stakk
^hWk fingrunum í eyrun. Alan læddist hljóðlega
Ve 1 trjánna ofan hæð og upp aðra. Já, þetta var al-
g ® erils °g hann hafði haldið. Hann gat séð Keok svo
boT ^1U11(lra® nietra burtu. Hún stóð á föllnum trjá-
y.g’ llJ11 stóðu í þyrpingu umhverfis hana, bjóst hann
’ hútt hann kæmi ekki auga á þau. Alan hélt áfram,
ið bt, °S gsetilega og tók á sig krók til þess að geta kom-
Að° - ^1^1 Þeim llt úr runna, sem stóð rétt hjá þeim.
r SJdu8tu var hann kominn svo nærri, að hann gat
ueyrt t-i í • •
j^ . 111 peirra. Keok stóð enn á trjábolnum óg sneri
1 við honum. Hann undraðist það, að liann sá ekki
Uetri i 1
^ Parna, og það var líka eittlivað ókunnuglegt við
jjag ‘ htg allt í einu var sem hjarta hans tæki kipp.
Var a^s ^h1 l^e°h sem stóð á trjábolnum. Og það
g , .^1 heldur Navadlook. Alan reis alveg upp og
bo] l1Vatle8a fram í rjóðrið. Stúlkan, sem stóð á trjá-
]ejk Um’ 8neri ser lítið eitt við, og hann sá gullinn Ijóma
3 llar liennar> Hann kallaði upp.
Keok.
Æskuœvintýri Tómasar Jejjersonar er
drengjabók eftir amerískan liöfund, Betty
Elise Davis. Segir bók þessi fra æsku-
og uppvaxtaráruni mikilmennisins Tóm-
asar Jeffersonar Bandaríkjaforseta, og er
uppistaða hennar sannsöguleg. Þetta er
fjörleg bók og skennntileg, en jafnframt
hollt og þroskandi lestrarefni handa
drengjum. — Útgefandi er Draupnis-
útgúfan.
Dýrheimar eru skcmmtilegar frúsagn-
ir úr frumskógum Indlands eftir enska
skáldjöfurinn Kipling, sem frægur er
fyrir lýsingar síuar á lífinu í frumskóg-
unum. Bók þessi er að vísu jafn skennnti-
legt lestrarefni fyrir fullorðið fólk sem
unglinga, en það er sérstök ástæða lil
að benda á liann til lestrar handa ungl-
ingum. — Þýðandi er Gísli Guðmund.s-
son, fyrrverandi ritstjóri, en útgefandi
Snælandsútgáfan h.f.
Sunddrottningin er hók handa ungum
stúlkuin eftir Evu og Knud Overs. Þetta
er skemmtileg og fjörleg saga um korn-
unga og snjalla sundstúlku, íþróttaafrek
hennar, skólavist, fjölskyldu og vini.
Þetta er heilbrigð bók og hollur skemmli-
lestur. — Útgefandi er Draupnisútgáfan.
Skrítlur
„Ekki er nú mikið ófriðarefnið stund-
um“, sagði Valdi gamli vinnumaður,
þegar presturinn var nýhúinn að le3a
hátt útlendar stríðsfréttir. „Nú drepa
þeir hver annan af því að Þjóðverjar
sendu Frökkum úldinn matinn“.
„Þetta er inisskilningur, Valdi minn“,
svaraði prestur. „Það stóð í blaðinu, að
þeir liefðu sent þeiin „ultimatum“, en það
er útlent orð og þýðir síðasta friðar- eða
sáttahoð“,
Tveir menn, sem hétu sama nafni,
liorðuðu á matsöluliúsi. Eitt sinn kemur
hréf til annars þeirra, og lauk sá því
upp, sem það var ckki til. Var þnð
skuldakröfubréf frá skraddara og hár
reikningur með. Þegar inaðurinn sá, að
það var ekki til hans, lokaði liann bréf-
inu aftur og hjó um það eins og áður
og geymdi það þangað til eigandinn kom.
Þegar hann var búinn að lesa ]iað, fleygði
hann því í ofninn og andvarpaði: „Vesl-
ings stúlkan! Ákaflega elskar hún mig
mikið!“