Heimilisblaðið - 01.03.1947, Qupperneq 3

36. árg. Reykjavík, marz—apríl 1947 3.—4. tbl.
Draumur húsameistarans, sem á
aS varSveita œsku konu þinnur:.
Hús af himnum ofan árið 1949
Tekið úr Everybodys Digest
(j^ TURÐU beðið í þrjú ár eftir liúei?“
% bjó ekki í tjaldi.
i ” æJa bá“, sagði arkitektinn. „Hvers vegna
1 nrðu þá ekki, þangað til þú getur fengið
US’ sem engin húsverk þarf að vinna í? Her-
mannabústaðalögin verða þá enn í gildi“.
^ » egðu mér, livernig það er“, sagði ég. Þótt
yni egt væri, að ekki yrði úr liúsbyggingu
érr Í11UÍ’ Eostaði samtalið ekkert. Nú lief
8 e ki annað handa á milli en það, sem ég
a, samkvæmt ofangreindum lögum. Og
s °lt f? Eafi lesið um aðra uppgjafahermenn,
lö'r' °rU ur búsakaupum, þrátt fyrir
o .U’ ieit svo á, að sniðugur náungi, eins
” n6g vera, gæti eitthvað á þeim grætt.
að' S**8amerstarinn tók upp blýant og byrj-
a kiota á pappírsblað. Hann rissaði jafn-
mii upp þa$5 sem ]lann sagði fra.
]j U Var stórtækur, sagði hann, og vildi sex
p| ler8Ja íbúð með tveim baðherbergjum.
be tlr. mundu láta sér nægja eitt baðlier-
Til 1 8CX Eerbergja íbúð. Ég átti tvö börn.
ý J)ess hirða slíkt liús, (auk barnanna)
onan mín að bafa sterkar hendur eða
Vlnnukonu.
Ne' VÍ® efni a að liafa vinnukonu?
v lml eg að konan mín þjáðist af bak-
k °g æðabólgu? Nei.
í b6*- 'f^na var sjálfsagt fyrir mig að bíða
ár. Tlie Technical Division of tlie
8P .!°”ai Housing Agency befur fulltrúa í
að ur11”1 ”ai' 100 arkitekta, og þeir eru
ag ,. lrnua byggingafra,„bVæmdir, sem eiga
l949UtU ”’°’”lu’n 1 le hús af 1949 gerð árið
Hvort ég vissi, af livaða árgangi húsin væru,
sem nú voru byggð? Nei, ekki vissi ég það.
Arkitektinn fussaði. „1910“.
Fram á 6Íðustu tíma voru mörg liús byggð
einungis fyrir fólk, sem hafði efni á að hafa
vinnukonu. Aðrir keyptu Iiúsin frá annarri,
þriðju eða fjórðu hendi. Þau gengu frá manni
•til manns. Raunin varð sú, að aðeins var
byggt fvrir efnamenn. Efnaða fjölskyldan
flutti úr búsi, og önnur miður vel efnum búin
flutti inn, sem hafði selt annað hús, sem var
beldur lægra í stiganum. Loks flutti í húsið
maður úr kofahreysi, og liúsið var orðið að
óþrifabæli.
„Eins og notaður bíll“. sagði ég.
„Nú horfir öðru vísi við“, bélt arkitektinn
áfram. Húsagerðaráætlun stjórnarinnar hef-
ur þvingað arkitektana til að skipuleggja hús
/yrir fólk, sem hefur 3000 dollara og þaðan
af minna í árstekjur, fólk, sem ekki getur
greitt meira en 6000 dollara fyrir liús eða
50 dollara á mánuði í búsaleigu. Þetta fólk
á að fá ný liús, og húsin eiga að vera þannig
gerð, að hægt sé að búa í þeim án þess að
liafa vinnukonu og án þess að konan þurfi
að ganga fram af sér við lieimilisstörfin.
Fólk gerir sér ekki grein fyrir því, að liús-
in eru smáverksmiðjur, sem framleiða vörur
og lífsþægindi. Matvörum er breytt í máls-
verði, föt þvegin, liúsnæði og dægradvalir
látið í té.
Fyrirtæki, sem rekin væru á verzlunar-
grundvelli, mundu aldrei láta slíkt skipu-
lagsleysi viðgangast, og starfsmannasamtökin
mundu gera verkfall gegn slíkum þrældómi.