Heimilisblaðið - 01.03.1947, Page 38

82
heimilisblaðið
undirbúnings hinu málinu, viðgerðum á vatnsbólunum.
Það leynir sér ekki, á öðru eins og þessu, að það
var meira en lítill glæpur að vilja fá héraðslækninn
inn i bæjarstjórnina í vetur!
Isafold, 27. febr. 1897.
BOTN V ÖRPU VEIÐAMÁLIÐ.
Svo skrifar áreiðanlegur maður í Kbh. og þeim
hlutum kunnugur, að utanríkisstjórnin danska sæki
fast að fá Faxaflóa friðaðan fyrir botnverpingum. Til
þess þarf lög frá þinginu enska (parlamentinu), og
tekst það auðvitað, svo framarlega sem stjórnin í
Lundúnutn fylgir því fram. En hvort hún ætlar sér
að gera það eða ekki, mun ekki fengin vitneskja uni
enn.
FRÉTTAÞRÁÐUR TIL ÍSLANDS.
Mr. John M. Mitchell kom til Kbh. í vetur að leita
liófanna við stjórnina þar um það mál. Hugmynd
lians er að ríkisþingið veiti 10.000 pd. ársstyrk, er
auðmenn í Lundúnum hafa áskilið sér til að byrja á
fyrirtækinu. Nafnkenndur hæstaréttarmflm. einn Shaw,
hefur tekið málstað hans að sér til sutðnings og þykir
nú ekki ólíklegt, að honum verði nokkur gaumur
gefinn.
ísafold 2. febr. 1897.
„ÞRENNT ER KYNLEGT, ÞYKIR MÉR“,
sagði meyprestur aUkvekaraflokki- í prédikunarstól
í Philadelphia í vetur. „Það fyrst, að börn skuli vera
svo heimsk, að henda grjóti upp í aldini á trjám, til
þess að þau detti, þar sem aldinin hvort sem er detta
af sjálfum sér, þegar þau eru fullþroskuð. Annað er
það, að menn skuli vera að fara í hcrnað og drepa hver
annan, þar sem þeir mundu þó deyja af sjálfum sér, þó
að þeir gerðu það ekki. Þriðja er, að karlmennirnir
skuli vera að elta ungu stúlkurnar, þar sem þær mundu
koma af sjálfum sér ef þeir gerðu það ekki“.
ísafold 10. febr. 1897.
„SLAGVERK" OG GOTT NEYZLUVATN.
Tvö nauðsynja- og velferðamál fyrir höfuðstaðinn
hafa keppt um fyrirrúmið á siðustu bæjarstjórnar-
fundum. Annað var að fá „slagverk“ svo kallað í
klukkuna á dónikirkjuturninum, þ. e. umbúnað til
að láta hana slá. Gizkað á, að það muni kosta 700
krónur, en hefði sjálfsagt komizt upp í 1000 kr. Hitt
var að fá gert svo við brunnana hér í bænum, eftir
tillögu héraðslæknis, að úr þeim fengizt nýtilegt
neyzluvatn og hættulítið fyrir heilsu bæjarmanna.
Mátti eigi á milli sjá lengi vel, livort málið fengi
meiri byr, klukkuglingrið eða hitt. Svo lauk þó, að
hringingartólið hlaut ekki nema 4 atkvæði (Magn.
Benjamínss., Halldór Jónsson, H. Kr. Friðrikss. og dr.
J. Jónassen), en marin fram ofurlítil fjárveiting til
RÁÐVÖND STJÓRN!
Það er kunnugt, að yngsta stórveldinu, konungsrík-
inu Ítalíu, liggur við gjaldþroti. En ekki er það allt
með felldu. Ríkið hefur árum saman eða tugum ara
haft þá stórþjófa við stjórnarvöld og embætti, að sum-
ir segja, að ríkið inundi skuldlítið og álögur á þjóó-
inni ekki þyngri en hófi gegndi, ef þeir hefðu ekki
verið. Ríkissjóður hefur verið látinn greiða tvöl-
og þref. fyrir járnbrautarlagning, brúargerð og önn-
ur meiri háttar alþjóðleg mannvirki heldur en þaU
hafa kostað og mismunurinn runnið í vasa þeirra,
sem fyrir þeim hafa staðið. Algengt er að vísu, að
kostnaður til þess konar fyrirtækja fer eitthvað frain
úr áætlun, og það til muna stundum, en á Ítalíu kvað
inega kalla það fasta reglu, að þar skakki um helming
eða meir, og höfðu menn lengi vitað vel, að það var
eigi einleikið. Hið nýja ráðuneyti konungs, þeir RudiW
og hans félagar, liafa tekið sér fyrir hendur að ganga
almennilega milli bols og höfuðs á þeim ósóma,
hefur margt ófagurt komizt upp, síðan þeir tóku við
völdum. Járnbraut ein, milli Eboli of Potensa, aem
átti að kosta 23 millj. franka liafði kostað 38 milljónir-
Önnur braut, milli Parma og Spezia, átti að kosta 46
millj., en kostaði 119! Þá hafði verið áætlað og veiú
til 12 járnbrautarstúfa með nýjustu gerð 255 miUj-’
en látnar kosta 579 millj. Ráðgjafarnir og skrifstofn-
lýður þeirra léku sér að því að láta ríkissj. borga
fyrir sig hérumbil hvað seni þá fýsti, jafnvel giW'
steina þá, sem þeir gáfu fylgikonum sínum. EiW*
sinni fékk einn ráðgjafinn sér ávísaða 30.000 franka
fyrir ný salcrni; þau voru aldrei útveguð, heldur fér
féð til hinna mörgu lagskvenna lians. Um kennsli*'
málaráðhcrrann er sagt, að hann liafi varið fjárveit-
ingu, sem ætlað var til ellistyrks fátækum kennara-
ekkjum, til leikhússdanskvenna. Þá reiknaði verzlun-
arráðuneytið sér 20.000 fr. á ári, fyrir penna og 5000
fr. fyrir nálar! 1500 fr. fyrir gólfsófla og 100.000 fr-
einu sinni fyrir nýjar gólfábreiður í híbýli sín og
skrifstofur.
Isafold 6. marz 1897.
PÓSTUR FARIZT.
Hinn 15. f. m. týndist aukapósturinn milli Akur-
eyrar og Þönglabakka, Ólafur að nafni Þorsteinss°n’
hrapaði fyrir björg á Svalbarðsströnd, þar sem heitir
Faxafall, ásamt hesti, er liann reiddi á póstflutning-
inn, fannst örendur þar í fjörunni daginn eftir ásanit
hestinum dauðum, en farangur sjóvotur.
tsafold 15. marz 1897.