Heimilisblaðið - 01.03.1947, Qupperneq 31

ttElMÍLÍSBLAÐIÐ
75
eir óku nú eftir veginum meS fullum
lraða. Nú virtist asi vera á föður hans. Alltaf
Vfr ilann að tala við son sinri; Hailn háfði
'lst ekki talað svo mikið við hatih áÍÍá Íiahs
'Wnliðnu œví;
Hvernig stóð á því, að þú skiptir um
skoðun? sagði hann.
var vegna þess, að Helga kom og
°s 'aði mér til hamingju. Þá var það einhver
lnilra fyrir, sem hugaðist. Ég varð svo
" ^ur yfir henni. Ég varð líka klokkur yfír
monnnu 0g þér í morgun, og ég mundi hafa
S, ^rt fra öllu og sagt, að ég Verðskuldáði
* ' a8tnð ykkar, en harðúðin innra fyrir
P> rnti a móti. Én þegar Helga kom, gafst
j ® UPP- Mér fannst það vera sanngjarnt, áð
1111 vaeri mér reið, sem VUr orsök þess, að
Un 'arð að fára frá okkur.
að v ’.UU erum við líklega sammála um,
k Vleins Hjótt og hægt er, verðum að láta
haiíe Uman(iai111 vita um þetta; feágði Fáðir
•Sru
j , ^á, sagði Guðmundur í lágum róm.
Q *’ fuðvitað, bætti hami undir eins við í hærri
íií a* Vf^nari róm. Ekki vil ég draga Hildi
e mér út í ógæfuna, það mundi hún aldrei
■ rirgefa mér.
Pólkinu á Álfökrum er jaftt attnt utti
f u 81na eítt8 og okkur og öllum öðrum, sagði
lr hans. Og það skal ég segja þér, Guð-
n,ndur, að þegar ég ók að heiman í mórg-
jf’ Pa var eg ákveðinn í því, að segja kvið-
oniandanum, hvernig komið væri fyrir þér,
Pu ekki réðir af, að segja lionum það sjálf-
þ tð " 1111,11 ai<irei þegjandi hafa horft á
* ’ Hildur giftist manni, sem, hvenær
H < r’ Væri hægt að kæra fyrir morð.
ailn smellti með svipunni, og ók liraðar.
i . hetta verður það örðugasta, sem fyrir
að • n e.^Ur komið, sagði hann. Við verðum
dó * J,VI sem fywt Ég býst við, að kvið-
^andanum muni finnast það rétt af þér,
si'lf kærir þig sjálfur, svo að þau munu
G ver^a vingjarnleg við þig.
því ^ niundur svaraði ekki neinu. Hann var
nie' auniiegri ásýndum, %sem þeir nálguðust
taj lra, Álfakra. Faðir hans hélt áfram að
hangV^ kann, til þess að viðlialda hugrekki
8a ð- ^ kef heyrt um eitthvað svipað áður,
1 ^ann. Það var brúðgumi, sem varð
það á, að skjóta félaga simi á Véiðutti. Hott-
uni varð það óviíjattdi á, og það varð ekki
uppvíst, að voðaskotið vár af hans köÍduhii
Ett ttokkrum dögum seinna ætlaði hann að
kvongast, og þegar hann kom á búgarðinn,
þar sem brúðkaupsveizluna átti að halda,
fór liann inn til brúðurinnar og sagði: —
Hér getur ekkert brúðkaup orðið, ég vil
ekki toga þig hieð mér bfatt í éyrtldiiia, Seitt
ég á í vændum. — Ett hútt Stóð þartta Skrýdd
brúðarskarti bg slæðtt, tíg liúil tók { liéndiriá
á hóttum og Íeiddi hattn inri í saÍinn, þar
sem gestimir voru samankomnir og allt tiÉ
búið til vígslunnar. Hún skýrÖi nú inéð hárri
röddu allri sattikottitinni frá þyí, sem brúð-
guminn var nýbúinn að segja heritti. — Ég
skýri ykkur frá þessu, til þess að allir skuli
vita, að hann hefur ekki dregið .mig á táÍ-
ar, sagði hún og ,sneri sér að brúgumanum.
En nú vil ég undir eins láta gifta mig þér,
því þú ert sá sami, sem þú hefur verið, þrátt
fyrir það, þó að þú liafir lent í ógæfu, og
hvað, sem þú átt í vændum, ætla ég að bera
það með þér.
Einmitt þegar faðir hans var búinn með
söguna, voru þeir komnir að löngu trjágöng*
Unttm, er lágu Upp að ÁlfÖkmm. Guðmund*
ur sneri sér að honutti með angurværtt brosí.
— Þannig mun ekki okkttr farnast, sagði
hantt;
— Hver veit? inælti faðir hans ög rétíi
úr sér í vagninum. Hann leit á son sittn og
undraðist ennþá einu sinni, hversu fríðttr
hann var í dag. Ekki mundi inér koma það
á óvart, þótt eitthvað stórkostlegt og mikií-
vægt bæri honum að höndum.
Hjónavígslan átti að fara fram í kirkjunni,
og á búgarðinum, þar sem átti að halda brúð-
kaupsveizluna, var fjöldi manns samankom-
inn, sem ætlaði að slást í förina með brúð-
kaupsfólkinu. Margir ættingjar kviðdómand-
ans, sem áttu heima langt í burtu, vora einn-
ig komnir. Þeir sátu í anddyrinu í beztu
sparifötum, viðbúnir því að aka af stað.
Það var búið að draga kerrur og vagna út
á hlaðið, og það lieyrðist stappið í hestun-
um, á meðan verið var að kemba þeim. Hljóð-
færaleikari sóknarinnar sat á þrepinu við búr-
dyrnar, og stillti fiðluna. I herbergi uppi á
lofti stóð brúðurin í fullum skrúða og gægÖ-