Heimilisblaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 28

72
HEIMILISBLAÐIÐ
SELMA LAGERLÖF:
STELPAN
FRÁ
STÓRMÝRI
Um síðir stóð hann upp, rétti úr sér, geisp-
aði og gekk til dyra.
Hér um bil samstundis stóð Erlendur Er-
lendsson einnig upp, liann var búinn að reykja
út úr pípunni sinni, og fór inn í dagstofuna
til að sækja tóbak. Meðan liann var þar inni
og fyllti pípuna, sá bann hvar Guðmundur
kom labbandi. Gluggar dagstofunnar sneru
ekki út að hlaðinu, eins og viðbafnarstof-
unnar, lieldur sneru út að garði með nokkr-
um 8tórum og báum eplatrjám. Fyrir neðan
garðinn var flói, þar sem á vorin voru stórir
vatnspyttir, en sem voru því nær þurrir á
sumrin. Það var sjaldan, að nokkur færi í
þá átt. Erlendur Erlendsson gat ekkert skilið
í því, hvaða erindi Guðmundur ætti þangað,
og fylgdi honum með augunum. Hann sá þá,
að sonurinn lét hendina í vasann, dró einhvern
hlut upp og henti honum út í forina. Því
næst fór hann yfir litla garðinn, stökk yfir
girðinguna og gekk eftir veginum.
J afnskjótt sem sonurinn var kominn í hvarf,
fór Erlendur út og fór, eins og liann, að fen-
inu. Þegar þangað var komið, óð liami út í
leðjuna, beygði sig snöggt niður og tók upp
hlut, er liann hafði rekið fótinn í. Það var
stór sjálfskeiðungur, og var stærsta blaðið
í honum brotið. Hann margsneri honum og
athugaði hann nákvæmlega, á meðan hann
stóð úti í vatninu. Því næst stakk liann hon-
um í vasa sinn, en tók hann upp og athugaði
hann þó nokkrum sinnum, áður en hann fór
inn í húsið aftur. Guðmundur kom ekki heim,
fyrr en allir voru liáttaðir. Hann fór þegar
í stað í rúmið, án þess að bragða á kvöld-
matnum, er borinn hafði verið á borð lianda
honum í viðhafnarstofunni.
Erlendur Erlendsson og kona hans sváfu
í dagstofunni; í dögun fannst Erlendi, að hann
heyra fótatak fyrir utan gluggann. Hann fór
á fætur, dró gluggatjaldið til liliðar og sá,
að Guðmundur fór ofan að feninu. Hann
fór úr 6kóm og sokkum, óð út í vatnið og
ráfaði fram og aftur eins og sá, sem leitar
að einhverju. Því hélt hann lengi áfram, óð
svo til lands, eins og hann hefði í hyggju
að fara, en fór brátt að leita aftur. Fulla
klukkustund stóð faðirinn og horfði á hann.
Þá fór Guðmundur inn í húsið og fór aftur
í rúmið.
■ Hvítasunnudag þurfti Guðmundur að fara
til kirkju með unnustu sinni. Þegar liann fór
að beita fyrir, gekk faðir hans út á hlaðið.
— Þú hefur gleymt að fægja aktygin í
dag, mælti hann, um leið og hann gekk fram
lijá, því bæði aktygin og vagninn voru ófægð
og óhrein.
— Ég lief þurft um annað að hugsa, sagði
Guðmundur kæruleysislega, og ók af stað án
þess að bæta úr því.
Guðmundur fylgdist með unnustu sinni
lieim frá kirkjunni og var á Álfökrum allan
daginn. Þar safnaðist saman mikill fjöldi
af ungmennum til þess að lialda liátíðlegt
síðasta kvöld Hildar sem heimasætu, og döns-
uðu langt fram á nótt. Þar var gnægð af