Heimilisblaðið - 01.01.1979, Blaðsíða 24

„Hvar hefur þú fiskað þessar stúlkur?"
spurði hann.
„Önnur þeirra er eiginkona mín,“ svar-
aði Curzon.
„Hvor þeirra? Þessi ókunna stúlka?“
„Nei, hin.“
Barboza rak upp tortryggnishlátur. „da
Luz er fyndinn,“ sagði hann svo.
„Við vorum gefin saman í hjónaband
af prestinum niðri í þorpinu í gærkvöldi,“
sagði Curzon og beygði höfuðið, svo að
enginn gat séð, að hann hreyfði varirnar.
„Neitaðu því ekki,“ hvíslaði hann að Her-
miníu. „Það er um líf þitt að tefla.“
„Nú jæja —!“ Barboza hélt blysinu upp
að stúlkunni og athugaði hana gaumgæfi-
lega með sínum litlu, áleitnu augum. „Eg
hef séð hana áður. Ég veit hver hún er.
Það er senorita Amor.“
„Nú er hún senora da Luz.“
Eðlishvöt Curzons sagði honum, að ein-
asta leiðin væri að taka kringumstæðum-
ar hörðum tökum, - og koma fram við Bar-
boza með ákveðni og myndugleika. Hon-
um var einnig ljóst, að hann gæti einungis
bjargað ungu stúlkunuum með því að halda
fram rétti sínum til að vernda þær. Jafn-
vel samvizkulaus glæpamaður eins og Bar-
boza mundi þó ef til vill virða eiginkonu
félaga síns.
„Hvað viðvíkur hinni stúlkunni,“ sagði
Curzon, sem nú einbeitti öllum gáfum sín-
um, „þá er hún fangi minn. Ættmenn
hennar neyðast til að senda mér fimmtán
þúsund pesos, ef þá langar til að sjá hana
aftur.“ Hann brosti ruddalega í birtunni
af blysinu. „Meira þarf víst ekki að tala
um það mál,“ bætti hann við. „Milli félaga
— ekki satt?“
Barboza lyfti hinum þunglamalegu
augnabrúnum sínum, meðan hann virti
ungu, bandarísku stúlkuna fyrir sér.
„Hún er falleg,“ sagði hann eftir nokk-
urra augnablika eftirvæntingarríka þögn.
„Mjög falleg. Það er allt of lítið að krefj-
ast ekki meira fyrir hana.“
„Þá mun ég fylgja yðar heilræði og
heimta hærri upphæð. Ég krefst tuttugu
þúsund pesos.“ Gurson steig með fæti sm-
um á hjólið og stökk niður úr vagninum-
„Við höfðum hugsað okkur að líta við
hérna — Herbína og ég — og taka á móti
blessun don Amors,“ sagði hann með glað-
legri röddu.
Studarkorn horfðust þessir tveir menn
í augu. Curzon var rúmlega meðalmaðui
á hæð, en engu að síður gnæfði Barboza
töluvert yfir hann. Mennirnir með blysm
höfðu fjarlægt sig þá dálítið, og þessh'
tveir alþekktu ræningjar stóðu tveir einii'
í birtunni. Stóri, skeggjaði þorparinn
horfði á hinn með rannsakandi augnaráði
og rak svo upp háan og dimman hlátui'-
„Orðstír þinn hefur flogið um allt land-
ið, da Luz!“ hrópaði hann upp. „Mig hefm'
lengi langað til að hitta þig. Það gleður
mig stórkostlega að geta heilsað Þer'
Komdu hérna, gamli vinur, og lofaðu mei
að faðma þi gað mér!“
Áður en Curzon hafði hinn minsta grun
um, hvað hinn hefði í hyggju, fann hann
gróft skeggið á Barboza við kinnina á sen
og sjálfan sig gripinn í armtök, sem virt-
ust ætla að mylja í honum hvert bein. Eins
virðulega og honum frekast var unnt og
án þess að gefa viðbjóð sinn allt of greini-
lega í ljós, losaði Curzon sig og gekk aft-
ur á bak. Honum var innan brjósts eins
og hefði hann verið faðmaður af yfirgefn-
um og ekki allt of hreinlegum birni.
Hlátur Barboza var enn ekki dáinn út-
„Nú, þú ætlar að heilsa upp á gamla
Garza Amor og segja: Góðan daginm
tengdapabbi, komdu hérna og kysstu
tengdason þinn! Þetta er stórfínt! Ég verð
að segja, Ruy da Luz, að þú ert hugrakk-
ur maður og smellinn náungi.“
„Það væri hyggilegast fyrir Garza Amor
24
HEIMILISBLAÐlP