Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1917, Qupperneq 44

330
Fiðlu-Björn.
[IÐUNN
Séra Hálfdán:
Erlu þá sekur maður?
B j ö r n :
Sekur! nei!
og »sökin« er þá rituð hér á snepil.
Hérna’ er blað ..., ég á \ið herðahlað
með huliðsrúnum á, sem ei ég þekki;
en krotið það ég býst við þig ei blekki.
Séra Hálfdán:
Býsna skírar!
B j ö r n :
Ei ég efa það.
Hún móðir mín er vön að vita, hvað . . .
Séra Hálfdán
(les):
Flækingur!
B j ö r n :
Við »flækinginn« ég kannast.
Séra Hálfdán:
Og fiðlubjálfi’ er ei vill láta mannast,
en móður sinni æ til angurs sé.
Þetta’ er ei fallegt. Er það rétt?
B j ö r n
(lilær við):
He, lie!
Séra Hálfdán:
Svo hermir það: ef hamið geti’ eg þig,
að hýsa þig eitt ár. — En hvað er sannast?
— Gengur þú þá bófa og betlistig?