Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1917, Qupperneq 79

IÐUNN’l
Stephan G. Stephansson.
365
Slíkan hug ber þá Stephan til lands síns og þjóðar.
En förum nú að hyggja að ljóðskáldinu.
II.
Ekki hygg ég að geti öllu fegurra og ljúfara ljóð
um íslenzkar sumarnætur en: »Hver er alt of upp-
gefinn« (II, 4). Það er ort undir lagi ÁrnaThorsteinsons
við »Fífilbrekka, gróin grund« og nýtur sín ekki til
fulls, fyr en það er sungið undir því lagi.
Skáldið er sezt fyrir með vinum sínum bjarta sum-
arnóttina og hygst að skemta þeim með söng og
strengleikum og byrjar svo:
Hver er alt of uppgefinn
eina nótt að kveða og vaka,
láta óma einleikinn
auðveldasta strenginn sinn,
leggja frá sér lúðurinn
langspilið af hillu taka?
Hver er alt of uppgefinn
eina nótt að kveða og vaka?
Og svo segir hann:
Nú skal strjúka hlýtt og hljótt
hönd við streng sem blær í viðnum
grípa vorsins þrá og prótt
— þungafult, en milt og rótt
úr þeim söng er sumarnótt
syngur djúpt í lækjarniðnum.
Nú skal strjúka hlýtt og hljótt
hönd við streng sem blær í viðnum.
Svo fer hann að lýsa sjálfri sumarnóttinni og segir:
Hirtan sezt ei sjónum manns;
svona nætur kveldin þrauga.
Norðrið milli lofts og lands
línu þenur livítabands.
Austur rís við geislaglans
gióbrún dags með ljós í auga.