Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1917, Side 81

IÐUNNl
Stephan G. Stephansson.
367
Viö höfum bygö í birkivík,
og bæir eru tjöld.
Og skamt af degi eftir er,
en oflangt heim í kvöld.
Til íslands mér. — Og eins finst pér
sem átt þér dyrastaf
viö Lárenzilóans yzta ál
og ós við Kyrrahaf,-------
Frá tjaldi reykinn leggur lágt
við limið samanhcnt
og þenst sem silkibelti blátt
um bjarkamittin spent.
En niöri dregur dökka skó
á deigar rætur nótt;
úr grænu laufi geislinn snýr
sér gullskúf létt og hljótt. (II, bls. 71.)
Eða hvað segið þið um þeita kvæði, er skáldið
nefnir »Við verkalok«. Hann situr þá lieima undir
húsvegg sínum að entu dagsverki og kveður:
Er sólskinshliðar sveipast aftanskugga
um sumarkvöld,
og máninn liengir hátt i greinar trjánna
sinn hálfa skjöld;
er kveldkul andsvall aftur kæla tekur
mitt enni sveitt
og eftir dagsverk friönum nætur fagnar
hvert fjörmagn þreytt —
Er akrarnir sem tunglskins-blettir blika
við blárri grund,
og ljósgrá móða leitin bakka fyllir
og lægð og sund
og neðst í austri giltar stjörnur glitra
i gegn um skóg:
þá sit ég úti undir húsagafli
í aftanró.-----
En þegar hinzt er allur dagur úti
og uppgerð skil,*