Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Blaðsíða 4

242
Siguröur Nordal:
IÐUNN
tínt þar saman brot og brot,
þótt brotin ég ei teldi:
við sama verði eg þau aftur seldi.
Vafrað hef ég viða um borg,
Vonarstræti og Frúartorg,
»þar sem gleymdist gömul sorg«
við gamanrún á kveldi.
Lifið bað ég loks um ró,
en Lobba kom með gráa skó,
»Lobba kom með loðna skó
úr Lundúnaveldi«.
Stigum við eftir strengjum dans,
starði af bekkjum álfafans,
stigum saman dauðadans,
við dönsuðum á eldi.
Álfaskarinn að mér hló,
eldurinn um liðu smó,
»en Lobba var með loðna skó
úr Lundúnaveldi,
úr Lundúnaveldi«.
Siðan langt frá sævi grám
sit ég undir björgum hám,
brendur upp að báðum hnjám
byggi ég hamraþröng.
Alt sem bað ég, guð mér gaf:
geisa lét ég um silfurhaf
gamminn minn með glitað traf
svo gnast í hverri röng.
Freyja sjálf í fang mér hneig,.
úr froðu hafsins nakin steig,
drakk ég út i einum teyg
ástarinnar gleymskuveig,
þegar í hafið sólin seig