Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Síða 29

iðunn íslenskir fálkar og fálkaveiðar fyrrum. 267
bafí til Evrópu flutst frá Austurlöndum. Forngrikkir
og Rómverjar munu lítið hafa stundað þessa veiði,
því að þess fínst lítt eða ekki getið i ritum þeirra.
Aftur á móti getur Herodotos þess, að í Indlandi
noti menn í stað hunda örnu og aðra ránfugla til
þess að veiða með héra og refi. f fyrstu ferðasögum
Evrópumanna um Kína og Indland er lýst þessum
veiðum, er stundaðar voru af keisurum og konung-
um. Marco Polo lýsir t. d. veiðiferð Kínakeisara, sem
fór i burðarstóli bornum af 4 fílum og hafði hjá sér
i burðarstólnum 12 hina bestu fálka. En i fylgd
keisarans voru 10000 fálkaveiðarar og 20000 manna
annað veiðilið. Hjá flestum fjaliaþjóðum Asíu voru
veiðar með fálkum stundaðar, og ætla menn að þær
hafí flutst hingað i álfu á þjóðilutningatimunum miklu.
A Norðurlöndum er þessi skemtun að líkindum jafn-
gömul Ásum og ein iþrótta þeirra, er Óðinn kendi.
»Hann átti hrafna II, er hann hatði tamit við mál;
flugu þeir viða um lönd og sögðu honum mörg tíð-
indi«. (Hkr. k. 7.). Mundu ekki hrafnar Óðins ein-
mitt hafa verið veiðifálkar. Þegar bann notaði þá
til veiða flugu þeir auðvitað stundum langar leiðir
en leituðu þó jafnan húsbónda sins aftur. í Sviþjóð
var og veiði með haukum, fálkum, stunduð framan
úr fyrnsku. Þótt þessi skemtun væri þannig þekt í
Vesturlöndum frá því snemma á timum voru það
þó kynnin við Austurlandabúa, sem örfuðu iþróttina.
Arabar fluttu hana með sér vestur með norður-
ströndum Afríku og til Suður-Spánar og þaðan
breiddist hún síðar til konunga- og furstahirða.
Loks urðu krossferðirnar til þess að auka veiði með
fálkum mjög meðal Vesturlandabúa. Tyrkir voru
miklir veiðimenn á þessa vísu og þegar Evrópumenn
urðu þess varir, að »hinir vantrúuðu« höfðu feiki-
stór og vel meðfarin fálkabúr og stunduðu veiöina
af þekkingu og list, vildu hinir göfugu kristnu ridd-