Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Side 102

296
Sefjanir.
IÐUNN
ekki hafi verið um annað en fullyrðingar tóinar að ræða,
pá má segja, að hann hafi orðið fyrir sefjun. Hér má nefna
það, að forfeður vorir notuðu orðið „talhlýðinn'1, og mun
það hafa átt við þá menn, sem var frekar auðvelt að koma
fortölum við — menn, sem trúðu því gagnrýnilaust eða
gagnrýnilítið, er þeim var sagt. Einnig mætti minna á
orðatiltækið: „að vera á sömu skoðun og síðasti ræðumáð-
ur“. Þetta ber alt að einum brunni.
Sem dæmi sefjunar, er kemur svo að segja daglega fyrir
með mönnum, mætti t. d. nefna það, þá er sagt er við
einhvem, sem í raun og veru er búinn að borða sig sadd-
an, að hann skuli fá sér meira, og er það ef til vill end-
nrtekið í nokkur skifti, og kemur þá fyrir, að maðurinn
neytir nokkurs matar í viðbót, enda þótt hann, eins og
áður er sagt, hafi verið búinn að fá nægju sína. Þegar
ekki er til að dreifa kurteisi eða öðrum hvötum í slíkum
tilfellum sem þessu, þá er um hreina og beina sefjun að
ræða. Sefjun kemur oft greinilegast fram í hversdagsleg-
um dæmum eins og þessu.
Þá er rétt að minnast nokkurum orðum á sjálfsefjanir.
Sumir menn geta sett sér, þá er þeir ganga til hvílu, að
vakna á ákveðnum tíma næsta morgun. Og sjá, hvað gerist?
Þeir vakna einmitt á þeim tíma, er þeir höfðu hugsað sér.
Hugsum oss annað dæmi. Þú ert dapur í huga. Þá má
vera, að þú getir tekið sinnaskiftum með því að færa þér
í nyt sefjunaraðferðina. Þú verður þá að hafa skifti á
hinum döpru og þungbæru hugmyndum, er fylla huga þinn,
og öðrum bjartari og ánægjulegri. Hrygðin og gleðin geta
ekki þrifist í einu/ í huga þínum; um leið og ánægjulegar
hugmyndir fvlla hann, hverfa hinar, eins og birtan rekur
myrkrið á brott, eins og vorið rýmir burt vetri. Þú gætir
Jþá náð þessum árangri með því að hugsa þér eitthvað
ánægjulegt og skemtilegt, eða öllu heldur, með því að leita
uppi gleðina til að láta hana hafa áhrif á þig, t. d. með
því að komast í glaðan kunningjahóp. En þetta er nu
xeyndar alt hægara sagt en gert.
Sjólfsefjanir fylgja ýmsum lögmálum, en út í þau skal
■ekki farið hér, með því að aðalefni þessarar greinar eru
ðsjálfráðar sefjanir, og liggur þá næst fyrir hendi aö
skýra frá þeim.