Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1932, Qupperneq 76

IÐUNN
Hleypidómar í vestrænni sagnaritun.
— V. B. Metta —
Sagnariturum hættir mjög til hlutdrægni. Hjá sumum
merkum sagnariturum er þa‘ð jafnvel hlutdrægnin í
dómum um menn og málefni, sem gefur verkum þeirra
það líf og þá glóð, sem vér söknum oftsinnis í hlut-
lausri lýsingu á mönnum og atburðum. Þ>að krefur ]>ví
eigi alllitla sjálfstæða dómgreind af lesendanum að
komast að niðurstöðu um, að hve miklu leyti meðferð
sagnritarans er lituð af ósjálfráðri fyrirfram-sannfær-
i'ngu, hvort sem hún nú kann að vera af persónuieg^
um, trúarlegum eða þjóðlegum toga spunnin.
Ef vér blöðum í einhverri mannkynssögu og athug-
um, hvert rúm þar er ætlað t. d. þrern stórmennum:
Alexander mikla, Napoleon og Abraham Lincoln, get-
um vér dregið margs konar ályktanir um afstöðu höf-
undarins til herkonunga, stjórnmáiamanna o. s. frv.
Raunhyggjumaður mun eðlilega sjá í endurreisnar-
tímabiliau uppliaf gullaldar í sögu Evró])u; dulhyggju-
hefi ég aldrei verið, og nú var ég slegiun svona fallega
út af laginu. Ég veit ekki til að ég spari mér neina;
fyrirhöfn, að ég telji eftir mér nokkurt ferðalag, að ég
horfi í nokkur útgjöld, og samt senr áður — samt sem
áður vinn ég alt af fyrir gíg. Þetta eru forlög.
Við því er ekkert að gera.
A. H. þýddi.