Kirkjuritið - 01.11.1935, Qupperneq 9

Kirkjuritiíi.
MATTHÍAS JOCHUMSSON
TRÚARSKÁLDIÐ
Eftir dr. Magnáít Jánsson, prófessor.
Þó að margir strengir liljómi sætlega á hörpu Matthí-
asar, verður ekki um það deilt, að trúarstrengurinn ber
af þeim öllum. Og þennan trúarstreng heyrum vér ekki
aðeins þar, sem liann hljómar fullum rómi, í sálmum
lians og öðrum trúarljóðum, lieldur er eins og ávalt
taki undir í þessum streng, þegar Matthías knýr hörpu
sína af mætti.
Það er átakanlegur vitnishurður um dómgreind
manna, að þetta guðinnblásna trúarskáld skvldi eigin-
lega varla vera talinn í kirkjunnar húsum hæfur vegna
„trúleysis“! En ekki skulum vér áfella samtíð Malthías-
ar fvrir þetta eða miklast þar af æðri vizku. Það er ekki
auðvelt að meta stórt fjall eða dæma um listaverk með
því að standa alveg hjá því, og fjórða víddin, tíminn,
er nú svona löguð, að vér getum ekki gengið þar að eða
frá eftir vild. Vér verðum að standa þar sem vér erum
sett niður, og láta berast, rétt eins og farþegar á lest eða
skipi. Og þetta fjall, sem hér er um að ræða, var ekki
fágaður smíðisgripur, heldur ægilegur himinkljúfur,
með snösum og gjám og gljúfrum, svo að sá, sem nærri
stóð, gat alveg eins liaft fyrir augum sér eitthvert gilið
eða lægðina, eins og tindinn. Þá fyrst er fjarlægðin
sveigir öll þessi einstöku atriði undir svip heildarinnar,
er dómur möguleg'ur. Og sú fjarlægð er vafalaust ekki
orðin nóg enn. En hún er orðin nóg til þess að sýna, að
24