Kirkjuritið - 01.01.1937, Blaðsíða 21

Kirkjuritið. Sjálfstæði íslenzku kirkjunnar.
15
sem ríkið sæi sér fært að verða við þeim tilmælum eða
ekki, ætti það ekki að liafa nein áhrif á kirkjuna.
í þriðja lagi kann að virðast liætta á því, að ríkið kippi
að sér hendinni um fjárframlög síðar meir, þegar and-
stæðingar kirkjunnar yrðu í meiri liluta, þar sem málum
ríkisins er ráðið til lykta Það má vel vera, en sú hætta
er jafnan yfirvofandi hvort sem er. Og ástandið er þeim
mun hættulegra eins og það er, að kirkjan er ekki við
því búin, að taka stjórnina og fjármálin í sínar hendur.
En sé þetta eða þessu líkt fyrirkomulag komið á, og
kirkjan farin að starfa samkvæmt þvi, sem sjálfstæð
stofnun, þá er hún þar með orðin þroskaðri i meðferð
mála sinna og færari um að taka á móti þeim tíðindum,
ef þau skyldu verða.
í fjórða lagi mun margur ætla, að hin nýja skipun yrði
að ýmsu leyti erfiðari og dýrari, bæði starfsmönnum og
söfnuðum, en verið liefir. Það má gjöra ráð fyrir, að svo
verði. Sé miðað við framfarir og þroska i trúar- og
kirkjumálefnum, þá má gjöra ráð fyrir, að söfnuðirnir
verði að leggja meira af mörkum en áður, hæði fé og
starf, og prestarnir mega vera við því húnir, að meiri
kröfur verði gjörðar til þeirra, um fjölbreyttara starf.
En í mínum augum er þessi annmarki léttur á metunum
-— og að sumu leyti enginn annmarki —, því að annars-
vegar er nú ekki nema um tvent að velja, að berjast
hinni góðu baráttu, eða gefast upp, þ. e. a. s. að láta
kirkjuna veslast upp í höndum ríkisins, og hins vegar
er það holt, að starfið sé mikið, og þá er mikið unnið, ef
söfnuðunum skyldi lærast að leggja meira á sig fyrir
áhugamál sín í trúarefnum, en verið liefir. Ákvæðið um
tilkall ríkisins til aðstoðar kirkjunnar á að geta orðið
henni til hagsbóta, því þar er henni ætlað tækifæri til
áhrifa.
í þessu samhandi sérstaklega vil ég bæta við nokkur-
um almennum hugleiðingum og jafnframt enda mál mitt
á þeim.