Kirkjuritið - 01.01.1937, Blaðsíða 40

34
Kristleifur Þorsteinsson:
KirkjuritiS.
„Að Lundi ríður flokkur fríður, farin hlíðin er á snið.
I kirkju bíður klerkur þýður, kennir prýðilegan sið“.
Þá var það öðru sinni, er Jón Þorleifsson reið um sum-
ar með flokk manna að Bæjarkirkju, að liann kastaði
fram þessari stöku;
„Bæ að ríða margir menn og menja fríðar spengur.
Prestur tíðir syngur senn, sízt má híða lengur“.
Þessar vísur eru næg sönnun þess, live lilýjan hug menn
báru til kirkju og' klerka á þessum árum. Þessi gáfaði
bóndi minnist lofsamlega á prestinn á Lundi og kenn-
ingar hans og hið sama kveður við, er liann ríður til
Bæjarkirkju, að liann áminnir samfylgdarfólkið um það
að koma í tæka tíð til kirkjunnar, enda þótti þá mesti
ósiður að vera ekki kominn á kirkjustað, áður en messa
byrjaði. En fólkið krafðist þess líka í.f prestum, að þeir
léti messur byrja á hádegi.
Séra Þórður fór frá Lundi 1856. Var honum þá veitt
Möðrukallaklaustur, en Reykliolt fékk hann 1873 og dó
þar 1884.
Andrési Hjaltasyni var veittur Lundur 1856. Var hann
áður prestur í Gufudal. Hann var þá öllum óþektur um
Borgarfjörð. Strax varð hann hér mjög umtalaður, eink-
um fyrir það, livað hann þótti kátlegur í látbragði og
háttum. Varð hann fyrir cftirhermum gáskafullra ungl-
inga. Kirkja var þó sótt til hans, eins og þá var undan-
tekningarlaust viðtekinn vani. E:i litt hafa messur hans
orðið þeim til sálubótar, sem lærðu í kirkjunni að leilca
prestinn á eftir. — Séra Andrés var að sumu leyti gáf-
aður maður, en klaufalegt láthragð varð þess valdandi,
að gjört var gys að honum.
Hann var tvígiftur. Fyrri kona hans var Margrét Ás-
geirsdóttir frá Rauðumýri, systir Ásgeirs kaupmanns
eldra, á ísafirði. Var hún talin búforkur mikill og rak
með dugnaði búskap og vinnu bæði úti og inni. Þessa
konu misti hann á Lundi, hnignaði þá fljctt hagur bús
og lieimilis.