Kirkjuritið - 01.01.1937, Blaðsíða 41

Kirkjuritið. Frá Lundarprestum á 19. öld. 35
Um þessar mundir var dóttir séra Jónasar gamla, sem
Halklóra liét, ógift í Reykliolti. Ilún var þá nokkuð við
aldur, komin um fimtugt. Sigríður Jónasdóttir, systir
hennar var þá nýgift séra Vernliarði Þorkelssyni. En
báðar þær systur höfðu sett þar sök við súlu, að verða
prestakonur, ella giftast ekki að öðrum kosti. — Hug-
kvæmist nú séra Andrési að leita ráðaliags við Halidóru.
Ríður hann að Reykholti í þeim erindum, en gekk ekki
1 augu Halldóru og vísaði hún honum frá.
Séra Vernharður, sem þá var i Reykholti, kvað þetta
l,m bóuorðsförina:
Karlinn úr Lundinum klakaði1 um fljóð,
köld voru‘ hans beinin, en Halldóra stóð
hissa og horfði á manninn.
Maður að álitum enginn hann er,
ei heldur söngfugl, en það eitt ég ber,
að fullsæll er fimtugur svanninn.
þessu má ráða, að Vernharði hafi ekki þótt mágkona
Sln mega vænta annars betra. Þess skal getið, að Hall-
dóra giftist litlu síðar, blindum og háöldruðum upp-
Sjafapresti, séra Guðlaugi Sveinbjarnarsyni.
Séra Andrés náði þá í aðra prestsdóttur, Eggþóru að
nafni, dóttur Eggerts prests í Stafholti Bjarnasonar,
landlæknis Pálssonar, en systur séra Bjarna í Garpsdal
°g Gísla bónda á Stóra-Iíroppi. •— Um húskap og heim-
disháttu þeirra hjóna spunnust margar sögur, sem urðu
héraðsfleygar og lifa enn í minni manna. Kona þessi
hafði lítið í það að fullnægja þeim kröfum, sem þá voru
gerðar til húsmæðra. Voru veilur hennar ekki lagðar í
lágina. Ekki var þeim hjónum þó hrugðið um skaplesti
né sundurþykkju.
Eítir átta ára prestsþjónustu á Lundi var Andrési
veittur Garpsdalur. Síðar varð hann prestur í Flatey á
Heeiðafirði. Lifðu þau hjón til hárrar elli og komust síð-
ast að Möðruvöllum til Jóns Hjaltalíns, skólastjóra, sem
var sonur séra Andrésar og Margrétar Ásgeirsdóttur
3'