Kirkjuritið - 01.01.1937, Blaðsíða 24

18
Arni Árnason:
Kirkjuritið.
ið dregin úr höndum hennar. Alt þetta virðist mér svip-
að því, að umsjón lieilbrigðismála i liéraði væri tekin af
héraðslækni og fengin heilbrigðisfulltrúa úr leikmanna
hóp. En það tjáir ekki að sakast um orðna liluti, heldur
verður að reyna að kippa í liðinn og stöðva blóðrásina.
Ég ætla mig ekki til þess færan, að seg'ja fyrir um með-
ferðina í þessu efni, þótt ég fari fáeinum orðum um þessa
lilið málsins.
Til þess að efla kirkjulífið og áhrif kirkjunnar verður
að neyta sams konar ráða og tíðkast til þess að útbreiða
og efla stefnur og áhugamál yfirleitt, þ. e. a. s. að reyna,
með lifandi sannfæringu og vakandi áhuga, í ræðu og
riti, að vekja trú á gagn og nauðsyn málsins, og með sí-
feldum áróðri að vekja viljann til þess að vinna stefn-
unni gagn. Það, sem fyrir mér vakir, er þetta: I fyrsta
lagi verður að koma þjóðinni í skilning um, að trúarlífi
hennar, og þá fyrst og fremst barna og unglinga, og þar
með siðferðislífi og heilbrigðu andlegu lífi yfirleitt, er
stefnt í voða, ef ekki verður tekið í taumana og liætt-
unni afstýrt. f öðru lagi þarf að rísa sérstaklega á móti
trúleysisstefnunni, eins og þegar var drepið á. Þykir mér
liklegt, að það muni kosta sérstakt starf, og ekki lítið,
að búa sig til þeirrar viðureignar. En lijá því verður ekki
komist, því að rök verða heimtuð og að kenning sé i
samræmi við skynsemi og þekkingu. í þriðja lagi verður
að vinna að því, eindregið og marlcvist, með lægni og
dugnaði, að kirkjan nái aftur sem mestum tökum á upp-
eldis og fræðslumálum yfirleitt, og öðlist sem mest áhrif
á meðferð allra andlegra mála. í fjórða lagi verður að
koma því til leiðar, að starfsemin innan kirkjunnar
verði almennari og fjölbreyttari en verið hefir. Prest-
arnir eiga vitanlega að vera lífið og sálin í framkvæmd-
unum, en þeir eiga ekki að vera liinir einu starfandi
menn í söfnuðunum. Ég ætla mér ekki að lýsa nánar
slíku starfi, og prestunum er að minsta kosti kunnara
en mér um slíka starfsemi í nágrannalöndunum. Það þarf