Kirkjuritið - 01.01.1937, Qupperneq 38

Kristleifur Þorsteinsson:
KirkjuritiS.
32
Séra Þórður átti nokkur börn, sem ættir eru frá
komnar. Sonur haris var Halldór bóndi i Bakkakoti
(= Hvítárbakka), faðir Þorsteins, sem þar var lengi stór-
bóndi. Dótlir bans var lílca Guðrún, móðir séra Magnús-
ar Grímssonar á Mosfelli og þeirra mörgu systkina, og
er margt þjóðkunnra manna frá þeirii komið, flest i
Vesturbeimi. Hefi ég minzt þeirra ættmenna í Héraðs-
sögu Borgarfjarðar I. bindi.
Hýr og glöð lund samfara ágætum gáfum voru ríkj-
andi ættareinkenni meðal afkomenda séra Þórðar.
Benedikt Eggertsson, prófasts í Reykholti, fékk brauð-
ið 1833. Var bann þá búinn að vera aðstoðarprestur föð-
nr síns í Reykholti í sjö ár. Séra Benedikt var friðsamur
og þokkasæll og að líkamsgervi myndarmaður; liesta-
maður, svo að orð var á gjört, og bar gott skyn á veraldleg
efni. Svo var og um föður lians. Mundu þeir feðgar hafa
verið kallaðir efnishyggjumenn nú á dögum, en ]iað orð
var þá óþekt ó tungu alþýðunnar. — Ekki þóttu þeir
feðgar mælskir eða ræðuskörungar í anda þeirrar tiðar.
Kom það fyrir, að gáskafullir hagyrðingar köstuðu fram
stökum undir ræðum þeirra. Meðal annars var þessi vísa
kveðin í orða stað séra Eggerts, þegar liann í slólræðu
var að áminna áheyrendur sína um að líkna nauðstödd-
uin, en tók þó frarn, að þess yrði líka að gæta að gefa
ekki í „fleng“:
„Gefa skaltu fjárs af feng fálækt þeim sem hera,
en maður enginn má í fleng miskunnsamur vera“.
Öðru sinni í ræðu var séra Benedikt sonur hans að úl-
mála og <lást að sköpun alheimsins. Má vera, að honum
liafi ekki tekist ])að svo vel sem skvldi. Um það var
þessi visa kveðin:
„Þá hjalað hafði hetjan frökk heims um bygginguna,
undir sig tók ógnar-stökk upp í Sjöstjörnuna“.
Þótt séra Eggert væri friðsemdarmaður, varð hann mjög
fvrir áreitni sóknarbænda sinna á Lundi. Einkum Guð-
mundar Þorvaldssonar á Háafelli. Það sagði móðir min