Kirkjuritið - 01.01.1937, Síða 27

Kirkjuritið.
Vestur-íslendingar.
21
un félagsins og gegndi forsetastörfum til 1915. Mun lnin
öðrum konum fremur hafa markað stefnu þess. Þroska-
ferill þess er glæsilegur. Það hefir unnið margskonar
liknarstörf af mikilli fórnfýsi, m. a. lialdið uppi kven-
djáknastarfi. Það átti mestan og' beztan þáttinn í því, að
gamalmennahælið Betel var reist, og gaf lil þess 3000
dollara árið 1913. Nú er aðeins ein á lifi þeirra kvenna,
sem stofnuðu félagið. En það eflist slöðugt að nýjum
starfskröftum, og' hefir flokkur ungra kvenna nýlega
gengið lil samvinnu við liinar eldri.
„Bandalag lúterskra kvenna“ gefur út fjölbreytt og
læsilegt ársrit, er Árdís nefnist, og liefir Kirkjuritinu nú
borist 4. liefti þess.
Margt fleira mætti enn telja, þótt það verði ekki gjört
hér að þessu sinni; enda nægir þelta til þess að sýna, að
full ástæða er fyrir oss til að fylgjasl vel með starfi
landa vorra vestan hafs að kristindómsmálum, og að
gott má af því læra.
Það á einnig að vera oss ljúft og skylt, því að }>ótt
Atlants-straumur skilji í milli, þá rennur sama blóð i
æðum hvorratveggju báðu megin liafsins. Hvergi liefi ég
fundið sterkari ást lil íslands en lijá Veslur-íslending-
um. Henni er rétl lýst i kvæðum Stephans G. Stephans-
sonar, eins og hún er í lífi og dauða. Hann tekur ekki
of djúpt í árinni. Þeir þrá sannarlega og elska íslands
hvítu móðurhönd. Þannig veit ég t. d. um Vestur-lslend-
ing, sem tókst ferð á hendur lil þess að sjá krækiherja-
lyng nýkomið að heiman, hann horfði lengi hugfanginn
á það, en lét sér það ekki nægja, lieldur þreifaði með
rótimii lil þess að vila, hvort ekki tyldi við íslenzk mold,
mjúk og fíngerð. Nokkuru síðar dó lyugið, og þá hugs-
aði hann: „Svona erum við ísleudingar. Við lifum ekki
nema í islenzkri mold“. Og marga þeirra hefi ég þekt, er
hafa þráð það lieitar en flest — ef ekki alt annað, að
fá að lokum að hera beinin í íslenzkri mold. Á óteljandi
hátt má sjá ást þeirra og' ræktarsemi við Island. Blöð