Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 43

Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 43
Kirkjuritið. Iijartablað trúar vorrar. 413 áfellisdómur yfir sjálfum oss, breytni vorri og öllu lífi voru. Frammi fyrir honum skilst oss til fulls, til hvers Guð ætlast af oss, hvernig liann vill að vér séum og' verð- um. Eins og líf Jesú var, svo á einnig líf vort að vera. Heilagt líf Jesú hlýtur þvi að sannfæra oss um synd vora, og með syndar-vitundinni fylgir aftur sektar-vitund- in, sem einatt reyndist mönnunum þyngri hyrði en þeir gátu borið. Ogþá vaknar spurningin: Mín þreytta önd — Iivar má hún finna hvíld! Nú skyldi maður ætla, að meðvitundin um kærleiks- eðli Guðs, eins og Jesús Kristur hefir i kenningu sinni opinberað oss það, nægði til þess að þíða mannssálina, sem sektarvitundin angrar. En þetta er ekki svo. Við vitum öll í hvílíku hugarstríði Páll postuli átti út af sárri tilfinningu sektar sinnar. Hann þekli ekki síður en vér kærleikseðli Guðs, en honum fanst með réttu ó- hugsandi, að hann gæti orðið Guðs fyrirgefandi kær- leika aðnjótandi, nema Guð sjálfur ætti frumkvæðið að því og sýndi honum í verki lmgarstefnu sína í lians garð. t>að er næsta alkunn staðreynd, að sá sem gert liefir á hluta annars, ber kala til lians, af þvi að liann hefir bitið sig fastan i þá hugsun, að liinn móðgaði aðili hljóti að vera sér óvinveittur og bera þungan hug til sin. Þetta er nákvæmlega eins i afstöðu syndarans gagn- vart Guði. Af því að syndarinn, sem lifir í vondum verk- um, veit sig brotlegan við Guð, gerir liann ráð fyrir sjálf- sagðri ónáð Guðs sér til handa og gerist þess vegna „ó- vinveittur í huga“ og það svo, að liann jafnvel hleður synd á synd ofan aðeins til þess eins og að „hefna sin á Guði“ vegna ímyndaðrar reiði hans. Til þess að rjrðja burt þeirri röngu skoðun syndarans, að Guð væri honum reiður vegna synda hans, hefir Guð framselt son sinn í dauðann, ekki til þess að sonurinn hætli fyrir hrot syndarans og gerði Guði með þvi mögulegt að fyrirgefa syndirnar, heldur til þess að birta syndaranum bjarta- þel sitt til hans og gera syndaranum mögulegt, að færa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.