Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 44

Kirkjuritið - 01.12.1938, Blaðsíða 44
Nóv.—Des. 414 Jón Helgason: sér i nyt fyrirgefaudi náð Guðs. Fyrri iínia nienn töluðu niikið um „reiði“ Guðs vegna synda mannanna, sem hefði staðið í vegi fyrir því, að Guð gæli fyrirgefið synd- irnar, þvi að réttlæti Guðs lilyti að lieimta fullar hætur. En þetta er ekki samkvæmt kenningu Jesú sjálfs, eins og dæmisagan um glataða soninn sýnir hezt. Hitt er rjettara, að tala um sorg Guðs yfir syndinni, sem hefir orðið til ])ess að staðfesla djúp milli barnsins og föður þess, sem elskar það þrátt fyrir syndir þess, og á enga ósk heitari en þá, að það hverfi aftur heim til föðurins, til Jjess heima að lifa í kærleilca hans og verða aðnjól- andi þeirrar sælu, sem það hefir í för með sér að lifa i samfélagi við liann. Þessi sorg Guðs vfir barninu, sem vilzl liefir af réttum vegi, er samfara kærleikanum til barnsins, sem verður því dýpri sem ásigkomulag þess er brjóstumkennanlegra. Og þar sem barnið syndar- inn — vegiia afbrota sinna kennir óvildar í huga til hins móðgaða föður, þá verður hinn móðgaði faðir að stíga fyrsta sporið lil þess að vinna traust barnsins, svo að það, þrátt fyrir syndir þess, fái djörfung lil þess að „liverfa aftur heim.“ En þetta kostar fórn og hana af liendi þess, sem fyrir móðguninni verður. Þessa fórn er Guð boðinn og búinn að færa vegna barnsins síns, sem Iiann elskar, ef ske mætti, að það sæi að sér, „gengi i sjálfl sig“ og hyrfi aftur af vegum syndarinnar heim til föðurhúsanna. Fórnin verður hér þess vegna sjálfsaf- neitun kærleika Guðs gagnvart þeim, sem gerðist brot- legur gagnvart honum. Hún birtist í þvi, að Jesús Kristur er í heiminn kominn til þess að leita að binu týnda og frelsa það. Og takmarkið, sem kept er að með þessu, er, að lyfta syndaranum aftur upp í það ásigkomulag, sem hann var áður í og gera honum mögulegt að þróa þá hæfileika, sem enn kunna að vera honum íbúandi. Þessa fórn bet- Guð fram ekki vegna sjálfs síns, vegna krafna, sem hann hljóti að fá fullnægt, vegna reiði sinnar eða vegna réttlæti síns, heldur einvörðungu af því að kær-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.