Kirkjuritið - 01.10.1940, Blaðsíða 15

Kirkjuritið.
Hlutverk nútímakirkjunnar.
295
Hvar á að byrja og hvar á að enda, ef tala á um öll
hlutverk kirkjunnar?
Það ætli að vera svo, að kallað væri á kirkjuna úr öll-
um áttum.
Öllum er það ljóst, að það þarf að vaka yfir uppeldi og
framtíð æskulýðsins með barnciverncl, göfgandi félags-
skap, hollum íþróttum og nýtu starfi.
Kristindómurinn á erindi til allra flokka og stétta, já, til
allra manna. Þessvegna þarf að vinna að útbreiðslu Guðs
ríkis, styðja kristniboð úti í öðrum löndum og styrkja
kristnihoðsstarf í voru eigin landi. Vér megum ekki ætla,
að liið bezta sé aðeins handa sjálfum oss. Getur það sam-
rýmst trú vorri, að vér teljum oss sæla, af þvi að vér erum
kristnir, en látum oss á sama standa, livort aðrir eru það
eða ekki? Ef þessi hugsun hefði verið ríkjandi á 10. öld, þá
hefði getað orðið bið á því, að ísland hefði fengið að talca
við kristinni trú. Það er hlutverk kirkjunnar að vinna að
sigri Guðs ríkis heima fyrir og í öðrum löndum.
Iíirkjan er ekki aðeins menningarstofnun, hún er kristin
kirkja, og þaðan á ljós að berast til hinna mörgu menta-
stofnana. Hvilík blessun hinni íslenzku kirkju, ef hér væri
blómlegt kristilegt stúdentafélag.
Hvar eiga mannúðarmál að eiga visa vináttu, ef ekki
iijá kirkjunni? Það á að hjarga sálinni. En það má ekki
gleymast, að hún er samtengd líkamanum. Það ætti ekki
að vera talið nægilegt, að presturinn prédild fyrir hungr-
uðum mönnum, sem fara á mis við gæði lífsins. Það þarf
líka að hjálpa í líkamlegri neyð, enda koma margir til
prestsins og hann gleðst, er hann getur talað máli þeirra,
sem eru í ýmsum vanda sladdir. Það er lilutverk kirkj-
unnar að fá menn til þess að nema staðar hjá liinum
særðu, að koma til hjálpar hinum bágstöddu, hinum sjúku,
aldurhnignu og fátæku. Það er ekki vilji Guðs, að nokkrir
hafi of mikið og margir of lítið. Kirkjan á að styðja
réttlætið.
Ég las nýlega í erlendri kirkjulegri skýrslu þessa spurn-