Kirkjuritið - 01.06.1945, Blaðsíða 14

204
M. J.: Hin niikla nýsköpun.
Júní-Júlí.
urinn og stjórnmálamaður um aldarfjórðung. Ég hélt
að þú værir farinn að þekkja skýin frá jörðunni.
Já, það er einmitt það, sem mér finnst ég vera farinn
að gera loksins. É.g sé betur og betur, að þetta er stað-
reyndin, þetta, sem margir kalla draumóra og skýja-
borgir. Mennirnir liafa alllaf verið glámskyggnir á það,
hvað er varanlegt og livað hverfull. Samtíðarmenn Snorra
hafa talið eignasöfnun lians, stjórnmálaþras, höfðings-
skap og rausn til veruleikans, en bækurnar, sem hann
setti saman, voru varla þess virði að nefna þær. Vinir
Hallgríms Péturssonar vildu að hann hirti meira um
efnahag sinn og gerðisl höfðingi, en auðurinn, sem hann
var að skapa fyrir kynslóð eftir kynslóð, var í þeirra
augum hálfgert fikt og óþarfi.
Allstaðar sjáum vér skammt. Ef vér stöndum liti á
köldum vetrardegi og sjáum ekkert kringum oss annað
en hjarn og ís, helkalda og dauða náttúruna — er það
þá ekki draumórar, að eftir nokkra mánuði verði hér
mjúk og safamikil jörð, klædd ilmandi grasi og angandi
blómum, leikandi í öllum litum, allt l)ólgið og iðandi
af lífi?
Vér skulum ekki láta vetur tilverunnar villa oss sýn,
svo að vér förum að trúa svokölluðum raunsæismönn-
um, sem sjá ekkert út fyrir sína þröngu holu. Vér skul-
ekki láta þá skrökva neinu að oss um það, að veggirnir
séu sannari en hin fjarlægu fjöll og blikandi hafið og
loftið í kytrunni sannara en himinhvelfingin.
Asklokið er enginn himinn. Það er hégómi en himin-
inn raunverulegur. Nýr himin og ný jörð eru ekki
draumórar heldur spámannasýn, dýpsti sannleikurinn,
innsti veruleikinn. Svona á mannlifið að vera og svona
verður það, hvenær sem mennirnir láta sér skiljast, að
Guð er að bjóða þeim himin sinn hér á þessari jörð.
Komi ríki þitt, biðjum vér í faðir vor. Já, leitum þess og
þá er það hér, og þá mun allt annað veitast að auki.
Þetta er dagsanna, þetta eitt er satt.
Guð gefi að mennirnir mættu skilja það.