Kirkjuritið - 01.06.1945, Blaðsíða 49

Kirkjuritið - 01.06.1945, Blaðsíða 49
Kirkjuritið. Efili frjálslyndis. 239 Höfundur Fóstbræ&rásögu iiefir með einni setningu gefið frjálslyndum mönnum innan íslenzkrar kristni eina fegurstu stefnuskrá, sem unnt er að hugsa sér, í einni einustu setningu: „Kristur liefir kristna menn sonu sína g'ert, en eigi þrséla. En það mun liann hverjum gjalda, er til vinnur“. Réttur og' ábvrgð liins frjálsa Kristsvinar er þarna hvorttveggja fram tekið. — íslenzlc frum- kristni og kirkja viðurkenndi réll einstaklingsins til að Iiugsa og trúa án ytra valdboðs, þegar leyft var að blóta á laun. Það er auðvitað alveg rétt, sem sagnfræðingar bafa bvað eftir annað bent á, að í þessu ákvæði hafi ver- ið einskonar miðlun milli beiðinna manna og kristinna En saml h.efir mér fundist því of lítill gaumur gefinn, hvaða friðindi í því fólust að mega blóta á laun. Margur mundi segja, að ef menn blótuðu guð sinn á laun, gerði minnst til, bvort menn væru frjálsir að því eða ekki. En var það svo i raun og veru? Ef aðeins er litið á bið ytra, mátti auðvitað einu gilda. En öðru máli gengdi um bina innri lilfinningu eða trúarlífið sjálft. Hinn forni blót- maður, sem gekk inn í blótlund sinn lil móts við Erey eða upp í Goðaborgina í fjallinu fyrir ofan bæinn, bann vildi bafa í eigin meðvitund sinni andlegt frelsi til að tilbiðja goð sín, jafnvel þótt enginn annar sæi né heyrði. Og þetta innra frelsi viðurkenndi bin íslenzk-kaþólska kirkja þótt hún í sínum ytri reglum yrði að flestu leyti að hlíta valdboði Rómar. Þetta umburðarlyndi hygg ég, að í raun og veru liafi alltaf verið eiginlegra Islendingiun en skýlaust valdboð í trúarefnum. Þeir hafa að þvi leyti belzt verið í ætt við hinn rólega og gætna læriföður Páls postula, fræðimann- inn Gamalíel, sem vildi gefa lærisveinum Jesú frjá'ls- ræði til að prédika, þvi að það mundi á sínum tíma koma í ljós, hvort kenning þeirra væri frá Guði eða ekki. Og Páll frá Tarsus sýndi það siðar, að liann bafði setið að fótum Gamalíels, þegar liann stuðlaði að því, að aðrir menn en Gyðingar gætu öðlast inngöngu i kristna
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.