Kirkjuritið - 01.06.1945, Qupperneq 17

Kirkjuritið.
Prestastefnan.
207
Þegar vér horfum yfir liðin ófriðarár, þá er ástæða
til þess að spyrja hér i okkar hóp: „Ilvað er þá orðið
okkar starf“? Ég efast ekki um að svarið höfum vér all-
ir á reiðum liöndum. Yér vorum allir ónýtir þjónar, sem
áorkuðum minna en vér vildum.
En vér höfum eigi að síður fagnaðarríka sögu að segja
frá þessu tímabili Yér eigum þá minningu, sem oss mun
aldrei úr huga líða. Þessi saga og þessi minning er um
nndursamlega handleiðslu og forsjón Guðs. Ilann liefir
starfað allt til þessa fyrir land vort og' þjóð. Hann hefir
leitt oss veika þjóna sína og þegar erfiðast var í lífi voru
og starfi, látið m'átt sinn birtast í veikleika vorum.
Hann hefir vakað yfir kirkju vorri og' þjóð.
Hin ægilegu ófriðarár hafa kennt oss margan sann-
leikann. Vér höfum séð betur en nokkru sinni áður, að
vopn og vald og' einræði skapa ekki hamiugju i lífi
þjóða. Vér höfum séð betur en áður, að engin þjóð getur
átl hamingju að fagna, án þess að hún njóti frelsis og
friðar.
Vér höfum séð og' sannfærst hetur en nokkru sinni áð-
11 r um það, að án kristindómsins geta þjóðirnar aldrei
eignast þá hamingju og farsæld, sem þær þrá og leita að.
— „Jesús Kristur er vegurinn, sannleikurinn og lífið.“
Þess vegna knýr þessi dagur oss fram lil nýrra starfa
iyrir kirkju og kristni lands vors. Hann knýr oss til að
taka höndum sarnan um að vinna að heill og liamingju
íslenzku þjóðarinnar og' gera allt, sem í okkar valdi
stendur, til ])ess, að liún byggi á þeirri undirstöðu, sem
ekki bregzt þótt stormar æði og ofviðrin geysi í lífi þeirr-
ar kynslóðar, sem koma á. Nú má enginn þjónn kirkjunn-
ar Þggja á liði sínu. Framundan er slarf og fórn.
Kristur sagði: „Hver, sem vill fylgja mér, afneiti sjálf-
mn sér, taki sinri kross á sig og' fylg'i mér eftir“. Kristur
gaf lærisveinum sínum aldrei fyrirheit um iðjulausa og
náðuga daga.
Hann varaði eindregið við andlegum svefni, heims-