Kirkjuritið - 01.01.1957, Side 11

KOMI RÍKI ÞITT
5
að. Makt þeirra náði ekki lengra en það. Hann dó í trú á sigur
Guðs ríkis — hann, sigrari syndar og dauða.
Getum vér trúað á Guðs ríkis boðskap hans?
Milli kenningar hans um Guð og Guðs ríki er órofa samband.
Þegar í elzta guðspjallinu, Markúsarguðspjalli, kemur fram
glöggur skilningur á því: „Kom Jesus til Galileu og predikaði
fagnaðarboðskapinn um Guð og sagði: „Tíminn er fullnaður og
Guðs ríki er nálægt.“
Kenning Jesú um Guð var uppspretta kenningar hans um
Guðs ríki. Hann lýsti svo hinum mikla höfuðsmið himins og
jarðar, upphafi voru, sem lykur örmum allt hvað er út fyrir yztu
stjörnur, að hann væri faðir vor. Hann gjörði það fegur og á-
takanlegar en allir aðrir trúarbragðahöfundar jarðarinnar, eins
°g sá, er gjörþekkti föðurinn. í ýmsum öðrum trúarbrögðum
bemur að vísu nafnið faðir fyrir um Guð, en sú hugsun er ekki
rneginkjami þeirra eins og fagnaðarerindis Jesu Krists: Hann
segir mönnunum, að þeir skuli ávarpa Guð: „föður — já, meira
að segja „pabba“ og miða allt líf sitt við það og allan skilning á til-
verunni. Og hann lætur ekki staðar numið við að segja það,
heldur sýnir heiminum dýpsta aðal kærleikans, er færir sjalf-
an sig að'fórn. Svo er kærleiki Guðs. - Hjarta vort fær ekki rúmað
þessa óendanlegu, eilífu hugsun. En hún ein megnar að boða
því frið; ósjálfrátt finnur það, að þetta er sannleiki: Guð elskar
oss. Allan heiminn. Guð er kærleikur. Sonurinn eingetni hefir
veitt oss þekkingu á honum.
En sá hinn sami, sem kenndi svo um Guð, boðaði einnig komu
ríkis hans hingað á jörð.
Hafi hið fyrra verið rétt, myndi þá hið siðara ekki einnig vera
það?
Leitumst við að gefast þeirri trú á vald, svo að hun gagntaki
oss.
Lu skalt trúa — þora að trúa.
Spekingurinn Sören Kierkegaard líkir þvi við að varpa sér út
á regindjúp.
Lað er afrek að trúa á sigur hins góða — komu Guðs ríkis til
vor mannanna.